Beklemek Necip Fazıl
BEKLENEN
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Böyle beklemişti Necip Fazıl gelmeyeni.
Ölüyü mezar bekler mi ?
-Hayır.
Peki şeytan günahı ?
-Hayır.
İşte beklenilemeyecek olandan, hiç beklenmeyenden örnekler vererek sevgisini ve sabrını anlatmıştı bize.
BEKLEMEK
Artık ne gelmek ne de gitmek
Yaşamın en zor yanı beklemek
Hiçbirimiz beklemedik doğmayı,
Doğduğumuzdan beri beklediğimiz
ÖLMEK
Aziz Nesin'de anlatmıştı beklemeyi, sorgulayarak hem de. Doğmayı beklemedik ama ölümü bekliyoruz diyerek de bu yaman çelişkiyi, yaşamın anlamını-anlamsızlığını, sorgulamıştı,ölümü bekleyerek.
Nasıl da yaşar ki insan, bir büyük trajedi değil midir zaten insanın her gün öleceğini bilerek bir adım daha yaklaşarak yaşaması ölüme ? Her insanın yaşamı acıklı bir dramdır o zaman.
Niye sokaktaki yavru köpeklere içi parçalanır ki insanın en acınacak olan canlı kendisiyken.(neyse konuyu dağıtmayalım.)
2 ŞİİR 1 RESİM
Resme bakınca beklemenin sonsuz güzelliğini çıkartabiliriz ilk bakışta. Çizerin de mutlu olduğuna inanırız başta; ama öyle midir ?
Beklenen kimdir resimde ? Saat başı çıkacak olan birkaç saniye görünüp kaybolacak olan dişi guguk kuşu Elinde çiçekle bekleyen kuşun da Necip Fazıl şiirinde beklenenden farkı yoktur.
Aziz Nesin' de ise beklemenin ancak ölümle son bulabileceğini, insanın dünyaya zaten beklemek için geldiğini, hayatta hiçbir şeyin beklemekten daha kötü olamayacağını anlıyoruz.
Hep bekler insan: günü, geceyi, uyumayı, uyanmayı, gitmeyi, gelmeyi, susmayı, konuşmayı, ağlamayı, gülmeyi, mutlu olmayı, hüzünlenmeyi, aşkı, umudu, umut etmeyi,birisinin gelmesini, doğumu ve en acısı da hiç beklemese bile her an ölümü bekler insan Bekler de beklerVe hayat böyle geçer
İnsan ölür; suyu bekler; musalla taşı onu bekler; toprağa gömülmeyi bekler, gömülür; mezarı ziyaretçi bekler, okunacak duayı bekler; ahirette sorguyu bekler, sorgu biter, sıraat köprüsünün başında bekler, geçer bu seferde kıyameti bekler
Bekler, bekler, beklerBedeni de ruhu da bekler
Resim,şiir müzik Neyle anlatılırsa anlatılsın-isterse anlatılmasın-beklemek hayatta veya sonrasında tükenmeyecek, büyük bir sonsuzluktur.
Beklemek, umut, ümit hepsi acının işkencenin diğer adıdır. O yüzden Bülent Ortaçgil'de beklemeyi yaşamımızın bi parçası sayıp yazmış şiirini:
(VE 3. ŞİİR)
|
|
| BEKLEMEK Beklemek bizim yaşamımız |
Bülent Ortaçgil |
“Ne hasta bekler sabah&#;
Ne taze ölüyü mezar
Ne de &#;eytan bir günah&#;
Seni bekledi&#;im kadar.”
&#;iirin keskin kalemi, üstat Necip Faz&#;l K&#;sakürek o ünlü &#;iirinde böyle ba&#;l&#;yordu söze…. Kimi nas&#;l bu kadar büyük bir a&#;kla sevmi&#;, bu kadar büyük bir özlemle beklemi&#;se!..
Beklemek hangimize uzak bir kelime ki?.. Hayat&#;m&#;z her a&#;amada, her saatte, hep birilerini bekleyerek ve birilerini bekleterek geçmiyor ki?..
Beklemek ve bekletmek ayn&#; eylemin iki ucundaki ki&#;iler. Bir tren yolculu&#;u dü&#;ünün, bir bekleyen var, bir de bekleten. Tabii en kötüsü, bir bekleyeninizin olmamas&#;…
Asl&#;nda bekletiliyoruz diye hiçbirimizin &#;ikayet etmeye hakk&#; yok. Çünkü biz tam 9 ay bekletmi&#;iz o en sevdi&#;imiz iki insan&#;: anne ve babam&#;z&#;. Kimbilir, o dünyan&#;n anlamakta güçlük çekti&#;i anne sabr&#;, bebe&#;ini beklerken geli&#;mi&#;tir.
Sonra hayat bizi ve sabr&#;m&#;z&#; bekleterek s&#;namaya ba&#;lar. Okul s&#;ralar&#;nda, teneffüs zilini bekleriz. Karne alaca&#;&#;m&#;z günü bekleriz. Diplomay&#; bekleriz. Bir bankada, bir devlet dairesinde s&#;ran&#;n bize gelmesini bekleriz. Bir belgeye imza atacak olan müdürün telefon konu&#;mas&#;n&#; bitirmesini bekleriz. Maç kuyru&#;unda içeri girece&#;imiz an&#; bekleriz. Durakta otobüs bekleriz. Ya&#;murlu bir havada bo&#; bir taksi bekleriz. Annemizin en çok bizi sevdi&#;ini, babam&#;z&#;n bizimle gurur duydu&#;unu duymay&#; bekleriz.
Umuttur hayat. Piyangoda büyük ikramiyeyi bekleriz. Tuttu&#;umuz tak&#;m&#;n &#;ampiyonlu&#;unu bekleriz. “Bekle bizi Avrupa” sözüyle zafer sarho&#;lu&#;unun keyfini ç&#;karaca&#;&#;m&#;z an&#; bekleriz. &#;&#; ba&#;vurular&#;m&#;z&#; kaç&#;nc&#; kez yapm&#;&#;&#;zd&#;r ald&#;rmadan, “i&#;e kabul edildiniz” haberini nefesimizi tutarak bekleriz. Sonra zam bekleriz, terfi bekleriz, ikramiye bekleriz.
Yüre&#;imiz beklemedi&#;imiz bir zamanda birine tutulmu&#;tur; o ki&#;inin tek bir gülümseyi&#;le, bir selamla, bir konu&#;mayla b&#;rak&#;n duygular&#;m&#;za kar&#;&#;l&#;k vermesini, bir umut &#;&#;&#;&#;&#; göstermesini bekleriz, kalbimiz küt küt atarak. Arkada&#;l&#;k, flört, derken evlilik teklifini yapar, bu teklife verece&#;i cevab&#; bekleriz. Biliriz ki bir “evet” bize dünyay&#; ba&#;&#;&#;layacakt&#;r.
&#;&#;teyken zaman geçmek bilmez, saatimize bakar, eve, ailemize kavu&#;aca&#;&#;m&#;z an&#; bekleriz. Sonra ba&#;a döner; o 9 ay bekletti&#;imiz gibi, bekleriz yavrumuzu kuca&#;&#;m&#;za alaca&#;&#;m&#;z an&#;. Ondan sonra hayat bizim için ba&#;ka bir yörüngede devam eder; dünyan&#;n merkezinin evlad&#;m&#;z oldu&#;u… Onun emeklemesini, yürümesini bekleriz; okula ba&#;lamas&#;n&#;, mezun olmas&#;n&#;. &#;&#;e ba&#;lamas&#;n&#;, mürüvvetini… Hatta torunumuzu kuca&#;&#;m&#;za alarak “ikinci bahar”&#; ya&#;amaya ba&#;lamam&#;z&#;… En çok da kar&#;n&#;z&#; beklersiniz. Bir türlü sizinle ayn&#; zamanda haz&#;r olamay&#;&#;&#;n&#;, önce k&#;zars&#;n&#;z, sonra al&#;&#;&#;rs&#;n&#;z söylene söylene….
Can&#;m&#;z s&#;k&#;l&#;r evde, yaln&#;zl&#;k kötüdür, bir kap&#; zilinin çal&#;n&#;&#;&#;n&#;, bir yak&#;n&#;m&#;z&#;n, bir dostumuzun bizi ziyarete geli&#;ini bekleriz. Uzaklardaki bir yak&#;n&#;m&#;zdan güzel bir haber bekleriz. Ana haber bültenlerinde enflasyonun dü&#;tü&#;ü, ekonomik göstergelerin iyiyi gösterdi&#;i güzel bir haber bekleriz.
Zaman h&#;zla geçer bu s&#;rada. Ya&#;l&#;l&#;k, hastal&#;klar, dü&#;künlükler… Yaprak dökümü ba&#;lar. Önce dedemizi, sonra anne ve babam&#;z&#; kaybetmi&#;izdir. Art&#;k s&#;ra ya&#;&#;tlar&#;m&#;za, arkada&#;lar&#;m&#;za gelmi&#;tir. Her gün birinin ölüm haberini al&#;r&#;z, gitgide al&#;&#;arak. Korkular ba&#;lam&#;&#;t&#;r içten içe. “Acaba s&#;ra kimde?” diye… Yahya Kemal’in ünlü Sessiz Gemi &#;iirinde olan olmu&#;tur. “Art&#;k günü gelmi&#;se zamandan / Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan / Hiç yolcusu yokmu&#; gibi sessizce al&#;r yok / Sallanmaz o kalk&#;&#;ta ne mendil ne de bir kol”
Sonra birden bir &#;ey olur; güne&#; yüzünü hafiften de olsa gösterir, yüzümüzü &#;s&#;tarak… Gazetelerde bir güzel haber, sevdi&#;iniz bir güzel &#;ark&#;, bir &#;iire tutunursunuz. Çocu&#;unuzun sizden bir &#;ey istiyor olmas&#;nda, köpe&#;inizin size bir evlat gibi bak&#;&#;lar&#;nda, bir ku&#; c&#;v&#;lt&#;s&#;nda, tak&#;m&#;n&#;z&#;n kazand&#;&#;&#; bir maçta, e&#;inizin sizin için haz&#;rlad&#;&#;&#; bir tas çorbada, bir çiçe&#;in kokusunda anlars&#;n&#;z ki, hayat size sunulan en büyük arma&#;and&#;r ve bir an&#; bile her &#;eyden güzeldir.
O zaman yüzünüzden alayc&#; bir gülümseme geçer ve “biraz da sen bekle” dersiniz Azrail’e…
“Gelmeyece&#;im!”
Sayg&#;lar&#;mla.
Nejat Gümü&#;
8 Kas&#;m , &#;stanbul
‘Ne hasta bekler sabahı’
‘‘Ne hasta bekler sabahı
Ne genç ölüyü mezar
Ne de şeytan bir günahı
Seni beklediğim kadar’’
Bu dörtlük, Necip Fazıl Kısakürek'e aittir. Ve benim en sevdiğim dörtlüklerden biridir. Şiirin bir de ikinci dörtlüğü vardır. Ki şu anda tam hatırlayamıyorum. Eğer hatırlayabilirsem yazının sonuna doğru onu da yazacağım.
Biz insanlar çoğunlukla kelimelere takarız. Karşımızdaki insanların yüreklerine değil, söyledikleri sözlere bakarız. Olur olmaz bir sözcükte Prudhomme'un, ‘‘Billur vazo’’su gibi kırılır gideriz. Oysa ortada, ‘‘Mükemmel bir kafa, sonsuz bir yürek, yumruklarıyla erkek, gözleriyle çocuk’’ bir adam vardır. Bazen bunları görmez, bir tek sözcüğe takar ve hayatımızı mahvederiz.
Oysa Saint-Ex, ‘‘Küçük Prens’’te şöyle demiştir:
‘‘Kelimeler birer yanlış anlama kaynağıdırlar. Önemsiz şeyleri önemseyip mutsuzluğa düşmeyin.’’* * *
Ama kelimelerin önemli olduğu bir yer elbette vardır ve bu yer Şiir'dir. Sözgelimi yukarıdaki dörtlükte, ‘‘bekler’’ sözcüğü, ‘‘özler’’ anlamına gelmektedir. Bu şiir belki, ‘‘özler’’ kelimesiyle yazılabilirdi. O zaman son mısra, ‘‘seni özlediğim kadar’’ olurdu. Ama bilmiyorum, beklemenin özlemeyi ifade ettiği kadar, özlemek beklemeyi ifade edebilir miydi?
Yahya Kemal'in, ‘‘Rindlerin Ölümü’’ şiirinde bir sözcüğü yıllarca aradığı söylenir. Bu şiiri ezbere biliyorum:
‘‘Hafızın kabri olan bahçede bir gül varmış
Yeniden hergün açarmış kanayan rengiyle
Gece bülbül ağaran vakte kadar ağlarmış
Eski Şiraz'ı hayal ettiren ahengiyle
Ölüm asude bahar ülkesidir bir rinde
Gönlü her yerde buhurdan gibi yıllarca tüter
Ve serin selviler altında kalan kabrinde
Her seher bir gül açar, her gece bir bülbül öter’’
Bu şiirin ikinci dörtlüğündeki, ‘‘serin’’ kelimesini Yahya Kemal'in yıllarca aradığını söylemiştim. Şair önce bu kelime yerine, ‘‘ulu’’ ya da ‘‘büyük’’ gibi sözcükler koymuş. Ama yıllar sonra aradığı kelimeyi bulmuş. Bence bu şiirin en güzel benzetmesi, ‘‘serin selvi’’ benzetmesidir.* * *
Ne yazık ki, Necip Fazıl'ın şiirinin son dörtlüğünü hatırlayamadım. Sanıyorum son üç mısra şöyleydi:
‘‘Yokluğunda buldum seni
Bırak vehmimde gölgeni
Gelme artık neye yarar’’
Bu satırları Düsseldorf'tan yazıyorum. Dönüşte şiirin tümünü bulabilirsem bir gün yeniden yazacağım. Hatırımda kaldığına göre şiir muhteşem bir özlemin umutsuzluğa dönüşünü olağanüstü ifade ediyor. Belki de şair bu şiiri artık yitirdiğini anladığı bir sevgili için yazmış. KimbilirŞiirlerin en güzelleri umutsuz aşkların yarattığı şiirlerdir. Ve şiirlerin sonsuzluğa uzanan bileşkeleri umudun umutsuzluğa dönüştüğü anlarda yakalanan soyutluklardır.
Umutla umutsuzluğun iç içe geçtiği ve her an birinin diğerinin yerini aldığı bir dünyada şiir bizim günlük sıkıntılar içinde uzun zamandır unuttuğumuz bir güzelliktir. Aslında hepimiz bilmeden kendi şiirlerimizi, kendi romanlarımızı yazarız.
Biz hepimiz şiirler, romanlar ve filmlerin kahramanlarıyız.
Bir gün bunu anlayabilirsek bir destan yaratacağız.
Ve bu destan güzelim ülkemizin sevgi, barış ve özgürlük destanı olacak.
Bu destana kendi halinde aşklarımızla ulaşacağız.
İçimizde bir garip burukluk olsa da.
LinkedinFlipboardLinki KopyalaYazı Tipi