Pilot Olmak Istiyorum Tufan Sevinçel

Türk havacılığı askerî gerekçelerle başlamış ve 1 Haziran tarihinde kurulan Tayyare Komisyonu, Osmanlı askerî havacılığının kuruluş tarihi olarak kabul edilmiştir. Havacılık teşkilatının kuruluş ge-rekçeleri arasında; pilot yetiştirilmesi, uçak temini, hava okulu açılması, muharip birliklerin teşkili, mümkünse uçakların millî imkânlarla imalatı yer almaktadır. Takiben ise hava savunma sistemi, meteoroloji, rasıt yetiştirilmesi, makinist ve teknik eleman temini önemli hale gelmiştir. Türk havacılığı, Osmanlı İmparatorluğu'nun son savaşlarının külleri üzerinde doğmuş ve şe-killenmiştir. İngilizlerin ve Fransızların işgali sonrasında Osmanlı havacıları, Maltepe'ye taşınmışlar ve buradan da peyderpey Anadolu'ya geçmişlerdir. Bu süreçte Millî Mücadele'ye karşı tayyareciler kullanılmak istenmiştir. Havacılar Damat Ferit Paşa'nın bu talebine olumlu cevap vermişler, gerçekte ise Anadolu'ya geçerek millî kuvvetlere katılmayı planlamışlardır. Planları Başbakanlık tarafından öğrenildiğinden havacıların Kuva-yı İnzibatiye bünyesine alınmasından vazgeçilmiştir. Millî Mücadele yıllarında Hava Okulu Eskişehir'de kurulmuştur. Takiben Adana ve Konya'ya daha sonra yeniden Adana'ya taşınmıştır. Anadolu'da dört yıl süresince işgal ve katliam yapan Yunanların denize dökül-mesi ile Hava Okulu da İzmir'e taşınmış, 'te yeniden Eskişehir'e taşınmıştır. İkinci Dünya Savaşı öncesinde pilot olmak için alınan eğitim, liseden sonra 6 yıldır. Hava Okulu 'da akademik eğitim veren bir yapı haline gelmiştir. 01 Ekim tarihinde ise Eskişehir'de Hava Harp Okulu açılmıştır. Jet uçaklarına da ge-çilmesi ile ortamın aşırı gürültülü olması ve akademik ortamın zenginleştirilmesi ihtiyacı ile Hava Harp Okulu, 'te İzmir'e taşınmıştır. Burada eğitim yeniden yapılandırılmış ve kalite yükseltilmiştir. Takiben Hava Harp Okulu yılında, Türk havacılığının doğduğu yer olan Yeşilköy'e 47 yıl sonra yeniden taşınmıştır. Yeşilköy Türk havacılığının kuruluş mekânıdır. İlk hava birliği burada teşekkül etmiş, hava ve deniz hava okulu burada faaliyete başlamış, savaşlarda merkez olma vasfını korumuştur. Cumhuriyet'in ilk yıllarında Lozan Antlaşmasından kaynaklanan bir durağanlık söz konusu olmuşsa da kısa zamanda Yeşilköy önemini korumuştur. Makinist Okulu'nu takiben, yine eğitim maksatlı olarak önemli görevler üstlenmiştir. İkinci Dünya Savaşı yıllarında alınan uçakların monte edilmesine de burada devam edilmiştir. İstanbul'da akademik çeşitlilik ve zengin kültür mirası ile oldukça verimli bir dönem baş-lamıştır. yılında başlatılan girişimle Hava Harp Okulu yılında lisans seviyesinde eğitim veren bir üniversite haline getirilmiştir. Günümüzde; yıllık 90 civarında sivil öğretim üyesi, 50 civarında asker öğretim görevlisi ile eğitimini sürdürmektedir. Öğrenci Alay Komutanlığı ise Yalova’da bulunan kampı ile tatbikî eğitim alanında faaliyetini sürdürmekte, ayrıca yıl içerisinde de askerî eğitim ve duyuşsal alan eğitimi ile harbiyelilerin kişilik gelişimine katkı sağlamaktadır. yıla varan geçmişi ile yaklaşık subayı mezun eden Hava Harp Okulu Türk semalarının korunmasını sağlayan kadroyu yetiştirmektedir. Diğer taraftan Hava Harp Okulu hemen her tip savaş uçağında pilot olarak uçan kadın subayların da yetiştiği ve kendine yer bulduğu özel bir yere sahiptir. Turkish aviation has started as a military entity. The foundation of ‘’Tayyare Komisyonu’’ (Airplane Comission) in June 1, has been accepted as the official starting point. The organization of aviation includes pilot training, airplane supply, fondation of aviation school, establishment of combatant units, and building the air vehicles with local and national endeavour. Later, air defense systems, meteorology, training observers, machine specialist and technicians has gained importance as well. Turkish aviation has been built upon the ruins of the last wars of Ottoman Empire. After the invasion of the British and the French, Ottoman aviators moved to Maltepe and then to various parts of Anatolia eventually. During the Independence War, aviation school was founded in Eskişehir, moved to Adana, Konya, and came back to Adana again. After the Greek forces were expelled from Anatolia via İzmir, aviation school was moved to İzmir. In , it was brought back to Eskişehir on October 1, After WWII, the duration of training in order to be a pilot was six years. In , aviation school turned out to be an academic institution as well. On October 1, , Air Force Academy was established in Eskişehir. Due to high sound of jet air planes, the academy was moved to İzmir in Education and training were restructured there and the quality was raised. In , Air Force Academy was moved back to Yeşilköy where Turkish aviation was born some 47 years ago. Due to academic diversity and rich culture heritage, a productive period has started in Istanbul. Air Force Academy has been an institution offering BA level education since whose process goes back to s. Around 90 civilian and 50 military academicians conduct education and research per year. Military training including Yalova encampment site, affective domain training, and sports activities are also conducted as well. With a years history and around graduates, Turkish Air Force Academy trains the staff who will safeguard the Turkish skies. Female cadets are also trained in Turkish Air force Academy with the same opportunities and priviliges as well.

Senesinin bir yaz günü bir uçak havada bir iki tur attıktan sonra Altınordu sahasına indi. sahil yolundan kalabalık tarafından itilerek Nahiye Müdürlüğü&#;nün karşısındaki arsaya getirip durdular. Kalabalık, uçağın etrafını sarmıştı. Bir kişi uçağın üzerine çıkarak kendini tanıtarak bir konuşma yaptı. Bu kişi Vecihi Bey idi. Burada bir sivil havacılık okulu açacağını ve bu alanda da bir hangar kuracağını bildirdi. Kısa sürede hangar kuruldu. Nahiye Müdürlüğü binasının yanındaki üç katlı binayı da okul olarak faaliyete geçirdi.

Hangarda kısa sürede faaliyetler sür&#;atle gelişti. Bir deniz uçağı ile iki normal uçak ve bir de üstten uçak motorlu deniz botu üretildi. Ufak tefek arızalar ve kazalar olmasına rağmen herkes mutlu idi.

Boyumun kısalığı ve meraklı kişiliğim dolayısı ile Vecihi Bey ve hangarda çalışanlar bana &#;Japon&#; diye hitap etmeye başladılar. Ben ve büyük ağabeyim Osman, ortanca ağabeyim Ahmet, okulun ve hangarın da müdavimlerinden idik.

İki sene beraberlikten sonra, Bandırma&#;ya, oradan da Erdek&#;e babamın tayini dolayısı ile gittik. Senesi başlarında İstanbul&#;a döndük. İlk işim, hangarın bulunduğu yere gidip oradakileri görmekti. Gittim, ne yazık ki boş bir sahadan başka bir şey göremedim. Çok üzüldüm. Vecihi Bey ve ailesinin Ankara&#;ya gitmiş olduklarını öğrendim.

&#;de İskenderun&#;a gidip oraya yerleştim. Gümrük Müşavirliği ile hayatıma devam ediyordum. senesinde bir İtalyan firmasının getirdiği dört zirai ilaçlama uçağının ithali için Adana Havaalanı gümrüğünde bulunuyordum. İnen bir yolcu uçağında Hürkuş Hava Yolları yazısını okuyarak heyecanla koşarak uçağın yanına geldim. Uçaktan inecek pilotu bekliyordum. Gözlerime inanamadım. İnen Vecihi Beydi. Koşarak yanına geldim ve elini öptüm. Tanıyamadığı bir kişinin elini öpmesine bir anlam veremediği belli idi. Kendimi şöyle tanıttım &#;Kadıköy&#;de hangar kapılarını kapatan Osman&#;ın küçük kardeşiyim&#; dedim. O zaman gözlerinde bir şimşeğin çaktığını hissettim. Beni iyice bir süzdükten sonra &#;Sen pehlivan Osman&#;ın kardeşi Japon&#;sun demek&#;. Bu sözle hala kulaklarımda çınlamakta ve tazeliğini korumaktadır. Bu kısa görüşmeden sonra işlerimizi yürütmek üzere ayrıldık.

Aradan iki üç sene geçti. Kışın, bahardan kalma bir gününü yaşıyorduk. Güneşli bir gün olduğu için güneşlenmek için büromun kapısının önünde arkadaşlarla sohbet ediyorduk. Karşı taraftan bize doğru gelmekte olan deri ceketli ve başlıklı bir kişiye gözüm takıldı. Kendi kendime bu sıcak günde neden böyle giyinmiş diye düşündüm. Ama gözümü de o kişiden ayıramıyordum. İyice yaklaşmıştı ki o gelen, hayranlık duyduğum Vecihi Hürkuş&#;un ta kendisiydi. Hemen koşarak karşıladım. Büromda kendisini ağırlamaktan gurur duydum. Sohbet esnasında alçak uçuşla maden yataklarını tespit ettiklerini öğrendim. Kendisi yan tarafımızdaki oteline gitti. Bu son görüşmemizdi.

Yıllarında İskenderun Kütüphanelerinde bir araştırma yaptım. Ama aradığım bilgileri bulamadım. Bunun üzerine kısa sürede yaşadığım hatıralarımı yazmaya karar verdim. &#;Göklerin Korkusuz Adamı Vecihi Hürkuş&#;. Yeğenim Bahadır Gürer bunu kitap haline getirdi. Birçok dostlarına verdi. Birçok kişi Vecihi Hürkuş&#;u tanıdı. Ben de bu vesile ile güzide insanlarla tanıştım. Bu gün Vecihi Hürkuş Derneği kuruldu. Ben bir fidan diktim. Bahadır ve arkadaşları sayesinde ulu bir ağaç oldu. Vecihi Hürkuş&#;a gönül verenler sayesinde bu ağaç, dünya çapında bir ağaç olup göklere hâkim olacak meyvelerini verecektir.

Bu günden, bunu seziyor, gurur duyuyor, mutlu oluyorum. Emeği geçenlere şükranlarımı sunar başarılar dilerim.

Müsterih ol hocam sana layık gençler geliyor.