Hazan Vakti Wattpad

[Kahraman Deniz - Son Durağ&#x;n]

"Hazan, çamaş&#x;rlar&#x; benim yerime toplar m&#x;s&#x;n annem? Belim çok ağr&#x;yor, kalkacak halim yok hiç." Annemin salondan seslenişi ile kurulad&#x;ğ&#x;m son tabağ&#x; da dolaba yerleştirdim. Yaş ilerledikçe dirençsiz düşen bedeni bugün de ağr&#x;s&#x;n&#x; dile getiriyordu anlaş&#x;lan. Islak elimle boynumu ovalay&#x;p serinlemeye çal&#x;şt&#x;m. Cehennemdeymiş ve yan&#x;yormuş gibi hissediyordum. Öyle ki yaz&#x;n tam ortas&#x;nda olmam&#x;zla birlikte &#x;zmir'in yaz&#x; da hiç çekilmiyordu.

"Hazan!" diye tekrardan seslenen annemle kendime gelip "Tamam anne, toplayacağ&#x;m şimdi." diye bağ&#x;rd&#x;m. Mutfaktan ç&#x;k&#x;p salonun içerisinde, kap&#x; ile ayr&#x;lm&#x;ş olan balkona yürümeye başlad&#x;m. Buram buram yer temizleyici kokan evin kokusunu içime çektim. Bir işi yapt&#x;ktan sonra o işin sonucunu görmeyi ve sonras&#x;nda izlemeyi seviyordum. Bu garip gelebilirdi ama çektiğim cefan&#x;n sefas&#x; olarak yorumlad&#x;ğ&#x;m bu durumun hissi güzeldi. Ve bunun verdiği huzur da güzellikle birebirdi.

Televizyonun karş&#x;s&#x;ndaki koltukta hararetli bir şekilde Müge Anl&#x; izleyen annemi es geçip balkona girdim. Kenarda duran çamaş&#x;r sepetini al&#x;p teker teker ipten ald&#x;ğ&#x;m çamaş&#x;rlar&#x; içine atmaya başlad&#x;m. Çamaş&#x;rlardan ar&#x;nan balkon, eşsiz mahallemin manzaras&#x;n&#x; gözler önüne serdi. D&#x;şar&#x;n&#x;n c&#x;v&#x;l c&#x;v&#x;l sesi evimizin içine dolarken gülümsedim.

Bana göre &#x;zmir'in en güzel ve en neşe dolu mahallesinde yaş&#x;yordum. Bir mahalle gibi değil, aile gibi hissettiren bu mahallede tek çocuk gibi değil bir sürü kardeşim, ağabeyim ve ablam varm&#x;ş gibi hissediyordum. Babam, babam&#x;n babas&#x; ve onun babas&#x; da bu mahallede doğup büyümüştü. Bir şekilde hayat&#x;m bu mahalleye bağl&#x;yd&#x;.

"K&#x;z, selam sabah&#x; kestik de benim mi haberim yok?" Kulağ&#x;ma dolan sesle bedenimi karş&#x; eve doğru çevirdim. Balkondaki arkadaş&#x;ma doğru bakt&#x;m, Seray'a. Doğduğumdan beri yan&#x;mda olan, ad&#x;m&#x;m&#x; onsuz atmad&#x;ğ&#x;m arkadaş&#x;md&#x; o. Dostumdu. Kurduğu iğneleyici cümleye tezat yüzünde duran kocaman dostane gülümseme ile bana bak&#x;yorken uzun zamand&#x;r görüşmediğimiz için özlediğimi fark ettim. Benim de yüzümde küçük bir gülümseme oluştu.

"Derslerimin bu dönem çok yoğun olduğunu biliyorsun, Seray. Kafam&#x; kaş&#x;yacak vakit bulam&#x;yorum inan bana. Yazamad&#x;m sana da doğru düzgün, kusura bakma." Gerçekten öyleydi. Hemşirelik bölümü son senemdeydim ve haz&#x;rl&#x;k zaman&#x;nda bile bu kadar zorland&#x;ğ&#x;m&#x; hat&#x;rlam&#x;yordum. Aç&#x;klamam tatmin edici gelmiş olacak ki göz k&#x;rpt&#x;. Hoş, biz böyle şeyleri sorun eden arkadaşlar değildik. Bizimki aram&#x;zda laf olsun diyeydi.

"Belli belli Hazan Han&#x;m. Öyle meşgulsünüz ki gözünüzün önündeki güzelliği bile göremiyorsunuz. Ah ne kaç&#x;r&#x;lmamas&#x; gereken, muhteşem bir manzara." Sonlara doğru uzaklara doğru dalan bir baba edas&#x;yla kollar&#x;n&#x; göğsünde birleştirirken kaş göz yapmaya başlad&#x;. Bir şeyleri göstermeye çal&#x;ş&#x;rken oluşan hali beni gülümsetirken bakt&#x;ğ&#x; yere bakt&#x;m bende.

Gülüşüm yüzümden ayr&#x;l&#x;rken avuçlar&#x;m&#x;n aras&#x;nda tuttuğum çamaş&#x;r sepetini daha s&#x;k&#x; tutmaya başlad&#x;m. Kulağ&#x;m&#x;n içine dolan boğuk sesler birer birer silinirken geriye ben ve o kalm&#x;şt&#x;k sadece. Çocuklarla top oynarken att&#x;ğ&#x; kahkahalar&#x; saklayabilseydim, hiç düşünmeden yapard&#x;m. Onu benden başka kimse duymas&#x;n, görmesin isterdim.

Terden s&#x;rt&#x;na yap&#x;şm&#x;ş beyaz tişörtü çekiştirirken ayağ&#x;ndaki topu her sektirdiğinde sar&#x;ms&#x; saç tutam&#x; aln&#x;na düşüyordu. Saçlar&#x;na değmek için bekleyen parmak uçlar&#x;m s&#x;zlarken yutkundum. Kalbim onu her gördüğümde boğaz&#x;mdaym&#x;ş gibi atmaya başl&#x;yordu. Sanki tekrar değil, hep ilkmiş gibi hissettiriyordu.

Ilgaz Aksoy. Yedi y&#x;ld&#x;r aşk&#x;n&#x;n esirine düştüğüm adamd&#x;. Onu daha toyken, sevgi nedir bilmezken içimde büyütmeye başlam&#x;şt&#x;m. Büyümüştüm, ad&#x;n&#x; koyduğum hislerim de benimle birlikte büyürken genç bir kad&#x;n olmuştum. Genç bir kad&#x;nken aş&#x;k olmuştum Ilgaz'a. Yaş&#x;m büyümüştü, hislerim büyümüştü, içimde büyüttüğüm Ilgaz ise koskoca adam olmuştu ama ben onun karş&#x;s&#x;nda hep küçücük kalm&#x;şt&#x;m.

Bu bölüm benim için çok çok önemli. Yorumlar&#x;n&#x;z&#x; bekliyorum. Neler düşünüyorsunuz bilmek istiyorum.
Ak&#x;ş&#x; bozan bir yaz&#x;m yanl&#x;ş&#x; varsa şimdiden özür dilerim. Keyifle okuyun

Kelime
Hazan 52/YÜZLEŞME BÖLÜMÜ

        
                                                                             💎

DÖRT SAAT SONRA.

Bağ&#x;ra ç&#x;ğ&#x;ra, küfürler eşliğinde indiğim arabadan kolumu tutan adama bakarak sinirle soludum. "Çek şu ellerini üzerimden!" Daha evvel onu defalarca ittirdiğimden mi, yoksa uçaktan indikten sonra baş&#x;m&#x;n dönmesinden mi bilmiyorum ama o andan sonra her an kolumu tutmuştu. T&#x;pk&#x; şu an ki gibi.

"Sakin ol yenge." Diyerek kap&#x;m&#x; kapatt&#x;. Bak&#x;şlar&#x; bende değil etrafta geziniyordu. Daha sonra bana bakt&#x; ve tek kaş&#x; hay&#x;rd&#x;r der gibi havaland&#x;. "Öyle bir diyorsun ki." Baş&#x;n&#x; yavaşça sola doğru çevirdi, karş&#x;m&#x;zdaki eve yol al&#x;rken de bir günah işlemiş gibi kendi kendine m&#x;rdand&#x;. "Tövbe estağfurullah."

Saatler önce bizzat kendisinden Serdar' &#x;n kuzeni olduğunu öğrendiğim ve şu an kolumdan tutup beni dağ baş&#x;ndaki eve doğru çekiştiren adama karş&#x; koymaya çal&#x;şt&#x;m. Evet. Saatlerdir her koşulda denediğim ve işe yaramad&#x;ğ&#x;n&#x; bildiğim halde yine de bunu yap&#x;yordum.
Tuttuğu kolumu topuklu ayakkab&#x;lar&#x;mla sendelemeden hem yukar&#x; hem de ayn&#x; anda geriye doğru çekerek yine bağ&#x;rd&#x;m. "Nerede o gerizekal&#x;!? Neden seni yolluyor!" Bunu ona kaç&#x;nc&#x; defa soruyordum bilmiyorum ama henüz cevap vermemişti.

Adam resmen gecenin bir vakti, beni Bursa' dan kald&#x;r&#x;p zorla Urfa' ya getirtmişti. Pek zorla say&#x;lmazd&#x; da Aç&#x;kças&#x; ilk başlarda tamamen karş&#x; ç&#x;ksam da sonra Serdar' a duyduğum sinirle bir yan&#x;m deli gibi gelmek istedi. Yani şu an ki durumum da; istemem yan cebime koydu.

Yer yer ad&#x;n&#x; defalarca duyduğum Azat' la nihayetinde tan&#x;şm&#x;şt&#x;m fakat bu tan&#x;şma beni pek memnun etti diyemezdim. Onun ad&#x;na üzgündüm, sonuçta başka şekillerde de tan&#x;şabilirdik. Ona uzun uzun küfretmediğim zaman dilimlerinden birinde.

Azat boşta kalan elini pantolonunun cebine att&#x;ğ&#x;nda gün aymak üzereydi. Turuncunun en güzel tonlar&#x;yla doğudan bize yavaş yavaş merhaba diyen güneşe olan hayranl&#x;ğ&#x;m&#x; daha sonraya saklad&#x;m ve sakince bana cevaplayan adama kulak verdim. 

Cebinden ç&#x;kartt&#x;ğ&#x; anahtarla "Gelecek." Deyip kap&#x;y&#x; açt&#x;. Hafif aç&#x;yla bana döndüğündeyse üzerimde hâlâ beyaz elbisem vard&#x;. Üzerimi değiştirmeyi geçtim, sokağa dahi tam olarak giremeden bir nevi zorla arabaya bindirilmiştim. Vaktimiz yokmuş, uçak kalkacakm&#x;ş gibi bir sürü şey z&#x;rvalam&#x;ş, karş&#x;l&#x;ğ&#x;ndaysa benden bir kamyon küfür işitmişti.

Merakla yüzüme baksa da yer yer gözlerini benden kaç&#x;r&#x;yordu. Asl&#x;nda; zorunda kalmad&#x;kça gözlerime bakm&#x;yor, küfürlerime rağmen bana asla kaba davranm&#x;yordu.
"Ona sürekli gerizekal&#x; diyor musun?" Bir eli halâ bendeyken diğer eliyle çelik kap&#x;y&#x; ittirip geriye doğru aç&#x;lmas&#x;n&#x; sağlad&#x;. "Yani cidden, diyebiliyor musun?" Soruyu öyle bir ciddiyetle bana yöneltmişti ki, sanki nas&#x;l oluyordu da Serdar' a hakaret ettiğim halde ağz&#x;m&#x; k&#x;rmad&#x;ğ&#x;m&#x; soruyordu.
Demiş miydim?
K&#x;sa bir an zihnimi yoklarken nefesimi sinirle verdim. "Bilmiyorum ama merak etme, dememişsem de gelince bol bol derim."
Baş&#x;n&#x; anlad&#x;m der gibi sallad&#x;, kolumu b&#x;rakt&#x; ve  içeriye girmem için geri çekilerek beni onaylarcas&#x;na "Ha haaa." Dedi. "Saatlerdir adam&#x;n arkas&#x;ndan ettiğin küfürleri bu defa yüzüne bak&#x;p söylediğinde sağlam kal&#x;rsan haber ver. Sana ne istersen onu alacağ&#x;m yenge."

Ederdim kiii.
Sağlam da kal&#x;rd&#x;m kiii.

Kolumu ne olursa olsun b&#x;rakmayan adamla tek yumurta ikizi gibi eve girdik. Eve att&#x;ğ&#x;m ilk ad&#x;mda da kolumu sonunda ondan kurtard&#x;m. "Ne zaman gelecek? Ve nerde?!" Sorumu tekrar ederken evin giriş kap&#x;s&#x;ndan sonra koca salona ulaşm&#x;şt&#x;k. Yani giriş ve salonu ay&#x;ran herhangi bir iç daralt&#x;c&#x; hol ya da ona benzer bir şey yoktu.
Siyahla beyaz renklerin hüküm sürdüğü ve fazlas&#x;yla geniş olan salonu yar&#x;m yamalak tarad&#x;m. Biraz metre ilerde, sağda üst katlara ç&#x;kmak için beyaz trabzanl&#x; merdivenler vard&#x;.
D&#x;şardan anlad&#x;ğ&#x;m kadar&#x;yla ev triplexti. Hatta ikinci ve üçüncü kattaki balkonlar&#x;n&#x;n güzel manzaralara aç&#x;ld&#x;ğ&#x;na ad&#x;m kadar emindim.
Üstelik içi de şaş&#x;rt&#x;c&#x; derecede güzel, ferah ve lüks bir şekilde dekore edilmişti. Doğrusu, ev aş&#x;r&#x; hoşuma gitmişti fakat ne yaz&#x;k ki şu an ilgilenmem gereken konu çok başkayd&#x;.