Algler Prokaryot Mu

Algler prokaryot mu?

Algler, prokaryotik (basit yapılı canlılar) ve ökaryotik (gelişmiş canlılar) olmak üzere iki ayrı sınıfa dahil edilebilir. Prokaryotik algler, gerçek nükleusları (hücre çekirdeği), nükleolusları (çekirdekçik) ve bir zarla çevrili plastidleri olmadığından, ökaryotik alglerden ayrılırlar.

Algler tek hücreli mi?

Yeşil algler ya da Chlorophyta (Antik Yunanca χλωρός chlōrós yeşil), tek hücreli ya da koloni oluşturan ya da çok hücreli türleri kapsayan bitkiler alemi şubesidir. Klorofil a, b ve çeşitli karotenoidleri (karotin, lutein, ksantofil, pirenoidler) bulundururlar.

Ökaryot kaç hücrelidir?

Ayrıca prokaryotların tamamı tek hücreliyken, ökaryotlar tek hücreli veya çok hücreli olabilirler. Ökaryotlar, eşeysiz olarak mitoz yoluyla, eşeyli olaraksa mayoz yoluyla bölünebilirler.

Ökaryot canlı mıdır?

hücrelerinde çekirdek kılıfı bulunduran canlılardıfunduszeue.info genetik materyal sitoplazmada dağınık değildir,çekirdektedir.. monera grubu dışında tüm canlılar ökaryottur.

Alg prokaryot mu ökaryot mu?

Prokaryotlar ya da Prokaryota; bakteriler, mavi-yeşil algler, riketsiyalar, aktinomisetler ve mikroplazmaların gruplarının dahil olduğu; gerçek çekirdek zarları ve membrana bağlı organelleri olmayan, fosfolipid barındıran hücre duvarı ve tek helezonlu DNA molekülü hücre içinde serbest halde bulunan mikroorganizmaları &#;

Algler hangi grupta?

Algler: bitki benzeri protistler Algler, yaşamlarını fotosentez ile sürdürürler. Ayrıca aşağıda sıralanmış olan, hareketsiz ve bazıları gerçek çok hücreli (bazı su yosunları) kimi canlılar da bu grupta bulunur: Daha gelişmiş bitkilerle akraba olan Chlorophyta (yeşil algler): örneğin, Ulva.

Mavi-yeşil algler tek hücreli mi?

Yeşil alglerin vücutları tek hücre, kamçı veya çok ince yassılaşmış ayadan ibarettir.

Ökaryotik tek hücre nedir?

Zarla çevrili çekirdeğe ve zarlı organellere sahip olan hücrelere ökaryot (eu: iyi, gelişmiş -karyot: çekirdek) hücre denir. Öglena, paramesyum, amip, algler, mantarlar, bitkiler ve hayvanlar ökaryot hücre yapısına sahiptir.

Bakteriler, mavi-yeşil algler, rikestsiyalar, aktinomisetler, ve miykoplazmaların gruplarının dahil olduğu; gerçek çekirdek zarları ve membrana bağlı organelleri olmayan, fosfolipid barındıran hücre duvarı ve tek helezonlu DNA molekülü hücre içinde serbest halde bulunan mikroorganizmalardır. Organeller ve karmaşık sitoplazma yapısı bu canlılarda bulunmaz. Mavi-yeşil algler çekirdeksiz hücrelerin en gelişmiş kolunu oluşturur. Hemen hemen hepsi kromozom olarak proteinle çevrilmiş çember şeklinde bir DNA zinciri içerirken, mitoz bölünme yapmazlar. Her hücrede haploit olan tek kromozom, açılarak bir hücrenin bir ucundan diğer ucuna hareket ederek kendini eşlediğinde, hücre bölünür. Evrim sürecinde, 2, milyar yıl önce, kese şeklindeki ilk hücrelerden evrimleştikleri düşünülmektedir.

Mavi yeşil alglerin, diğer alg türleri gibi, farklı bir dış görünümleri vardır. Bunlar, basit hücre yapısına sahiptir (prokaryot). Belirgin bir hücre çekirdeği bulunmaz. Mavi yeşil algler de diğer algler gibi sucul yaşamda, besin zincirinde ilk sırada yer alırlar. Yapılarında bulunan pigmentler sayesinde suyu ve bazı besin maddelerini (azot, fosfor), ışığın etkisiyle karbonhidratlara çevirirler. Böylece hem besin üretmiş, hem de suyun çözünmüş oksijen miktarını artırmış olurlar. Çoğalmalarını ışık, sıcaklık ve besine bağlı olarak belirlenir. Buraya kadar olan kısım dengeli bir ekosistemde gerçekleşen olayları kapsar. Ancak, ekosistem bozulduğunda alglerin üremesinde bir artış meydana gelir. Örneğin, evsel atıklar azot ve fosfor içerir. Bunlar arıtılmadan suya verildiğinde algler, bunları kullanarak aşırı miktarda üreyebilir. Fazla ürediğinde de suyun oksijenini azaltırlar, bulanıklığa neden olurlar ve ışığın derin sulara gitmesini engellerler. Bu durum derin su canlılarının da ölmesine neden olur. Zehirleyici özellik Dinoflagellata grubunda görülür Bu türler yapılarında zehir taşırlar ve sayıları arttığında etkileme alanları da artar.


Mavi - yeşil algler de bakteriler kadar küçüktür. Ya tek tek hücre olarak ya da koloni halinde yaşarlar. Nemli topraklarda ve sularda yaşarlar.

• Zarla çevrili organeller ve zarla çevrili çekirdekleri , yoktur. Sitoplazmalannda hem yeşil rengi veren l klorofil hem de mavi renk veren bir renk maddesi 1 vardır.

• Klorofilleri olduğu için fotosentez yapabilirier.

• Sporla çoğalırlar. Eşeyli ve eşeysiz çoğalır.

Algler, prokaryotik (basit yapılı canlılar) ve ökaryotik (gelişmiş canlılar) olmak üzere iki ayrı sınıfa dahil edilebilir. Prokaryotik algler, gerçek nükleusları (hücre çekirdeği), nükleolusları (çekirdekçik) ve bir zarla çevrili plastidleri olmadığından, ökaryotik alglerden ayrılırlar. Bu gruba dahil edilebilecek mavi-yeşil algler ipliksi yapı gösterirler, ya tek olarak veya koloni halinde yaşarlar. Bu alglerin arasında bakteriler kadar küçük olanları bulunmakla birlikte, çoğu bunlardan büyüktür.

Yine, prokaryotik grupta yer alan algler, tatlı suların yüzeyinde diğer planktonlarla birlikte "su çiçeği" denen bir yapı oluşturmaktadırlar. Çoğunlukla nemli topraklarda, havuz kenarlarında, nemli kayalar üzerinde, kaplıca sularında yaşayabilirken, bir kısmı da mantarlar ile fizyolojik bir birlik oluşturarak likenleri meydana getirirler. Bu algler arasında yer alan Microcystis aeruginosa suya saldığı bir toksin ile zooplankton, balık ve su kuşlarının ölümüne yol açar.

Algler, tüm ekosistemlerin bütünlüğünün muhafazası için hayati önem taşırlar. Okyanusların planktonlarında bulunan diyatomlar ve diğer mikroskobik algler, tüm dünyanın ihtiyacı olan fotosentetik karbon ihtiyacının üçte ikisini üretirler. Algler tarafından gerçekleştirilen fotosentez, tüm sularda oksijenli ortam oluşturur.

Algler, bununla birlikte suda yaşayan canlıların gıda zincirlerinin en önemli üreticileridir. Bu besin maddeleri, örneğin depremler gibi yer hareketleriyle su yüzeyine çıkmaktadır. Bilinen tüm bitkiler içindeki en hızlı büyüme oranını gösteren Pasifik Denizi"nin dev su yosunu Macrocystis pyrifera"nın yaprakları, çelikleme sonrası haftada 3 ile m arası boy vermektedir. Çok yıllık bu bitkiler yaklaşık 60 metre uzunlukta olabilirken, bazen metre yüksekliğe kadar ulaşabilirler. Öte yandan bu yosunlar yaklaşık kglık bir ağırlığa sahiptir

yüzyılın sonlarından beri, kahverengi deniz yosunları yakılarak, mineralce zengin küllerinden sabun ve cam yapımında kullanılan soda ve gübre yapımında kullanılan potas elde edilmektedir. Kimyasal maddeler arasında yer alan brom ve iyot ilk kez bu külden izole edilmiştir ve iyot hala Japonya"da deniz yosunlarından elde edilmektedir. Deniz yosunları yaygın bir şekilde gübre olarak kullanılmaya devam etmektedir.

Dünyanın bazı kesimlerinde karın altında yaşayabilen algler, karı baharda kırmızı renge çevirirler.

Yosunlarla birlikte likenler, dünyamızda yaşayan bitki grupları arasında en geniş dağılım gösteren bitki grubunu teşkil eder. Likenler, yüksek bitkilerin yetişmesi için toprağın elverişsiz olduğu alanlar başta olmak üzere, her şartta ve yerde yetişebilirler. Kurak habitatlarda, likenler kendilerine havada uçuşmaları ve rüzgarla dağılmalarına imkan tanıyan bir büyüme şekli gösterirler. Örneğin, bir ağacın gövdesinde, bir kaplumbağanın üst kabuğunda, hatta bir bostan korkuluğunun üzerindeki ceketde bile bulunabilirler.

Mavi-yeşil algler, fotosentetik organizmalardan biridir ve siyanobakteriler olarak da adlandırılmaktadır. Bu bakteriler, ökaryotik alglere morfolojik özellikler ve ekolojik nişler de dahil olmak üzere birçok yönden benzemektedir ve bir zamanlar alg olarak muamele edilmişlerdir, bu nedenle mavi-yeşil alglerin ortak adıdır. Algler o zamandan beri protist olarak yeniden sınıflandırılmıştır ve mavi-yeşil alglerin prokaryotik doğası nedeniyle Monera&#;da bakteri ile sınıflandırılmalarına neden olmuştur. Diğer tüm prokaryotlar gibi siyanobakterilerde de zara bağlı çekirdek, mitokondri, Golgi aygıtı, kloroplastlar ve endoplazmik retikulum bulunmamaktadır. Bu membrana bağlı organeller tarafından ökaryotlarda gerçekleştirilen tüm fonksiyonlar, bakteriyel hücre zarı tarafından prokaryotlarda gerçekleşmektedir. Bazı siyanobakteriler, özellikle planktonik formlar, yüzdürme kuvvetlerine katkıda bulunan gaz veziküllerine sahiptir. Kimyasal, genetik ve fizyolojik özellikler, krallık içindeki grubu daha da sınıflandırmak için kullanılmaktadır.

Siyanobakteriler tek hücreli veya filamentlidir. Birçoğunun diğer hücreleri veya filamanları kolonilere bağlamak için kılıfları bulunmaktadır. Siyanobakteriler sadece klorofil, klorofil a, yeşil pigmentlere sahiptirler. Ek olarak, çeşitli sarımsı karotenoidler, mavi pigment, fikobilin ve bazı türlerde kırmızı pigment fikoeritrin içermektedirler. Phycobilin ve klorofil kombinasyonu, bu organizmaların popüler isimlerini elde ettikleri karakteristik mavi-yeşil rengi üretmektedir. Bununla birlikte diğer pigmentler nedeniyle, birçok tür aslında yeşil, kahverengi, sarı, siyah veya kırmızıdır. Çoğu siyanobakteri ışık yokluğunda büyümemektedir yani zorunlu fototroflardır. Karbon ve enerji kaynağı olarak hareket etmek için yeterli glikoz kaynağı varsa bazıları karanlıkta büyüyebilmektedir.
Fotosentetik olmasının yanı sıra, birçok siyanobakteri türü atmosferik sabitleyebilir azot yani havanın gaz halindeki azotunu canlı hücreler tarafından kullanılabilecek bileşiklere dönüştürmektedirler. Özellikle etkili nitrojen fiksatörleri, heterosist adı verilen özel hücrelere sahip lifli türler arasında bulunmaktadır. Heterosistler, oksijene geçirimsiz kalın duvarlı hücre inklüzyonlarıdır ve azot sabitleyici enzimlerin çalışması için gerekli olan anaerobik (oksijensiz) ortamı sağlamaktadır. Güneydoğu Asya’dan azot bağlayıcı siyanobakteri, genellikle pirinç yetiştirilen alanlardır, böylece azot gübreleri uygulamak ihtiyacını ortadan kaldırmaktadır. Siyanobakteriler, en büyük prokaryotik organizmayı temsil eden 0,5 ila 60 mikrometre arasında değişmektedir. Yaygın olarak dağılmaktadırlar ve hem planktonun hem de benthosun üyeleri olarak ortaya çıktıkları tatlı suda son derece yaygındırlar. Ayrıca gelgit havuzları, mercan resifleri ve gelgit sprey bölgeleri gibi habitatlarda bolca temsil edilirler ve okyanus planktonunda birkaç tür de görülmektedir.
Karada, siyanobakteriler toprakta 1 m (39 inç) veya daha fazla derinliğe kadar yaygındırlar, ayrıca, minder veya katman şeklinde göründükleri kaya ve ağaçların nemli yüzeylerinde de büyümektedirler. Siyanobakteriler bilinen en kabul edilemez ortamlarda gelişmektedirler. Kaplıcalarda, 5 m buz paketinin altındaki soğuk göllerde ve çöllerdeki birçok kayanın alt yüzeylerinde bulunmaktadırlar. Siyanobakteriler genellikle çıplak kaya ve toprağın ilk kolonerleri arasındadırlar. Siyanobakteriler ve diğer organizmalar arasında çeşitli ilişkiler bulunmaktadır. Örneğin bazı türler, mantarlarla karşılıklı bir ilişki içinde büyümektedirler ve likenler olarak bilinen kompozit organizmalar oluşturmaktadırlar.
Siyanobakteriler, ikili veya çoklu fisyon yoluyla veya filamentli türlerin oluşumu ve parçalanması yoluyla eşeysiz olarak tek hücreli ve sömürge formlarında çoğalmaktadırlar. Uygun koşullar altında, siyanobakteriler çiçeklenme denilen yoğun konsantrasyonlar oluşturmak için patlayıcı çoğalmaktadırlar. Siyanobakteriler çiçek açarak bir su kütlesini renklendirebilir. Örneğin, birçok gölet bakterilerin aşırı büyümesinin sonucu olarak opak yeşil gölge oluşmaktadır ve fikoeritrin bakımından zengin türlerin çiçeklenmesi, ara sıra kırmızı renge neden olmaktadır. Siyanobakteriler çiçeklenme özellikle azot atıklarıyla kirlenmiş sularda yaygındırlar. Bu gibi durumlarda, siyanobakterilerin aşırı büyümesi, suda çözünmüş oksijeni o kadar çok tüketmektedirler ki, balıklar ve diğer suda yaşayan organizmalar yok etmektedirler. Ayrıca bu bakteriler, su yüzeyinde katman oluşturmaktadırlar ve bu yüzden insanlar ve köpekler için zararlı toksinler üretmektedir. Siyanobakteriler tüm dünyada bulunan bir grup bakteridir. Her türlü suda (taze, acı veya deniz) büyümektedirler ve fotosentetiktirler. Yiyecek oluşturmak ve hayatta kalmak için güneş ışığını kullanmaktadırlar. Normalde mikroskobik, siyanobakteriler sıcak, besin açısından zengin ortamlarda açıkça görülmektedirler, hızlı büyümelerine, göllerde ve diğer su kütlelerinde çiçek açmasına izin vermektedir. Bu bakteriler genellikle renkleri, dokuları ve sudaki konumları nedeniyle mavi-yeşil algler olarak bilinmektedir, ancak gerçek algler gibi bitkiler değildirler.
Siyanobakterilerin çiçek açması, siyanobakteri popülasyonu patladığında genellikle göller, havuzlar ve zayıf akışlar gibi durgun veya yavaş hareket eden sularda, su ılık olduğunda, bol güneş ışığı almaktadırlar ve fosfor gibi besinler açısından zengindir. Amerika Birleşik Devletleri&#;nde, bu çiçeklenme en sık yaz ve erken sonbaharda görülmektedir, ancak Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezlerine (CDC) göre yılın herhangi bir zamanında da meydana gelebilmektedir. Çoğu siyanobakteri türü suda yüzdüğü için, çiçeklenme genellikle su yüzeyinde köpük, pislik veya tabaka olarak görünmektedir ve temiz suyun bulanıklaşmasına neden olmaktadır. Bazı durumlarda, çiçeklenme suyun görünümünü etkilememektedir ve çiçeklenme olup olmadığını bilmeyi zorlaştırmaktadır. Bununla birlikte çiçeğin sonunda, siyanobakteriler ölürken, suyun kötü kokmasını sağlamaktadır.

Zararlı Alg Çiçekleri (HAB&#;ler)

Siyanobakteriler pirinç ve fasulye gibi bitkilere besin sağlayarak yardımcı olmaktadır. Bununla birlikte, çiçek açması da tehlikeli olabilmektedir. HAB&#;ler veya Cyano HAB&#;lar olarak bilinen siyanobakteriyel zararlı alg çiçekleri, sudaki oksijeni tüketmektedir, tatlı su bitkilerinin ve hayvanların hayatta kalması için ihtiyaç duyduğu güneş ışığını engellemektedir. Ayrıca bazı bakteriler Cyano HAB&#;ler sırasında siyano toksinler adı verilen güçlü toksinler üretmektedirler. Çevre Koruma Ajansı&#;na (EPA) göre, Amerika Birleşik Devletleri&#;nde, en yaygın siyanotoksin üreten çeşitler, mikrosistin, silindirik vazopermopsin, anatoksin ve sakitoksin sınıflarında toksinler üreten Microcystis, Anabaena ve Oscillatoria&#;dır.

Görünümü ve Yaşam Süresi

Tüm çiçeklerin görülmesi kolay değildir. Bazı çiçekler su yüzeyinin bir kısmını veya tamamını kaplamaktadır ve kalın görünüme sahiptir. Çiçeklenme günler, haftalar, aylar veya yıl boyunca sürmektedir ve kış aylarında suyun karla kaplı olabileceği veya buza dönüştüğü zaman bile büyümeye devam etmektedirler. Çiçeklenme sona erdikten sonra siyanobakterilerin suda hala devam edebileceğini belirtmek önemlidir.

Maruz Kalma

Siyanobakterileri içme suyu ile veya eğlence aktiviteler olan yüzme, kayık sporları veya su kayağı yapıldığı sırada cilde bulaşabilmektedir. Bu bakteri çiçeklenme sırasında, su hem kötü görünüme hem de kötü kokuya sahip olmaktadır. Bu muhtemelen birçok kişinin bu suda içmesini veya oynamasını engelleyecektir. Bununla birlikte, bazı bireyler küçük çocuklar gibi daha az dikkatli veya tehlikelerden habersiz olabilirler. Bebeklerin ve çocukların siyanobakterilerle kontamine suya maruz kalmamasına özen gösterilmelidir. Bu kirli su ile yapılan herhangi bir içeceği içenler için risk özellikle yüksektir. Ayrıca suyu kaynatmak, siyanobakteri toksinlerini sudan yok olmasına yeterli olmamaktadır. Gıda için yetiştirilen bitkileri siyanobakterilerle kontamine suya maruz bırakılmamalıdır, çünkü toksinler bitki yüzeylerine konsantre olabilmektedir.

Maruz Kalmanın Belirtileri

Siyanobakteriler çeşitli tiplerde toksinler üretmektedirler. Bazıları sinir ve solunum sistemlerini etkilemektedirler ve semptomlar maruziyetten kısa bir süre sonra görülmektedir. Bazıları ise karaciğeri etkilemektedir ve semptomların ortaya çıkması günler sürmektedir. Siyanobakteriyel toksinlerle içme suyundan kaynaklanan baş ağrısı, bulantı, ateş, boğaz ağrısı, baş dönmesi, mide krampları, ishal, karın ağrısı, kusma, kas ağrıları, ağız ülseri ve dudakların kabarması semptomlar oluşmaktadır. Siyanobakterilerle kontamine su ile temastan kaynaklanan cilt döküntüleri ve kulak ve gözlerde tahriş semptomlar arasında bulunmaktadır. Kirlenmiş suya maruz kaldıktan hemen sonra vücudu temiz suyla durulamak önemlidir. Durulama, semptomlar olmadan bile önerilmektedir. Kişi yukarıda listelenen semptomlardan herhangi birini gösteriyorsa ve bunların siyanobakterilere maruz kalabileceğine inanıyorsa, en yakın zamanda sağlık uzmanına gitmelidir.

Evcil ve Çiftlik Hayvanların Maruz Kalması

Siyanobakteriler toksinleri, kontamine suyla temas ettiğinde evcil ve çiftlik hayvanlara zarar vermektedir. Bu içme, göletme veya oynama ile maruz kalmaları muhtemel bir durumdur. Maruz kalma belirtilerinin bazıları sarılık (gözün beyazının sararması ve güneş ışığına duyarlılık) içermektedir. Görünür çiçek varsa, evcil veya çiftlik hayvanların sudan içmesine veya suya girmesine asla izin verilmemelidir. Hayvanlara her zaman güvenli içme suyu kaynağı sağlandığından emin olunmalıdır.

Sağlık Üzerine Etkileri

Kirlenmiş sudan içme, yüzme veya siyanobakteri yâda toksinleri içeren hava soluması nedeniyle siyanotoksinlere maruz kalmak cildi, sinir sistemini ve karaciğeri etkilemektedir. Siyanotoksin maruziyetinde çok çeşitli semptomlar gelişmektedir. Bu semptomlar aşağıdaki gibidir:
• Cilt tahrişi ve döküntüleri
• Karın krampları
• Mide bulantısı ve kusma
• İshal
• Ateş
• Baş ağrısı
• Boğaz ağrısı
• Kas ve eklem ağrısı
• Ağız kabarcıklar ve ülserler
• Alerjik yanıtlar
• Nefes darlığı
• Parmak ve ayak parmaklarında yanma veya karıncalanma
• Uyuşukluk
• Konuşma bozukluğu
• Artan tükürük salgısı
Yaşamı tehdit eden karaciğer hasarı, kontamine diyaliz suyu yoluyla siyano bakterilere maruz kalan kişilerde de gelişmektedir. Genellikle köpekler yüzdükleri veya kontamine su içtiklerinde siyanobakteri çiçeklerinin kurbanı olmaktadırlar. Toxins dergisindeki CDC liderliğindeki bir araştırmaya göre, siyanobakteriler çiçeklenme ve arasında yaklaşık köpeği öldürdüğü bildirilmiştir. Bununla birlikte, bu rakam büyük olasılıkla gerçek ölüm sayısını hafife almaktadır, çünkü CDC sadece 13 eyalette anketi gerçekleştirmiştir.

Kaynakça:
funduszeue.info
funduszeue.info
funduszeue.info
funduszeue.info

Yazar: Özlem Güvenç Ağaoğlu

Bu yazımızda algler, alg ökaryottur ve ökaryot alg örnekleri, özellikleri ve prokaryot algler hakkında bilgi sahibi olacağız.

Algler, çoğunlukla suda yaşayan, fotosentetik ve çekirdek taşıyan, ancak bitkilerin sahip olduğu gerçek kökler, saplar, yapraklar ve özel çok hücreli üreme sistemlerinden yoksun bir yaratık sınıfıdır.

Tüm algler ökaryotik midir?

Algler ökaryotik yaratıklardır, yani hücrelerinde zarlarla kaplı bir çekirdeğe ve diğer bileşenlere (organellere) sahiptirler. Nemli, öncelikle sulu habitatları tercih ederler ve klorofil içerirler.

Alglerin ortak olarak kabul edilen bir tanımı yoktur. Bir yoruma göre, algler "Temel fotosentetik pigmentleri olarak klorofil içerirler ve üreme hücrelerini kaplayan steril bir dış katmana sahip değildirler". Benzer şekilde, Chlorophyta'daki renksiz Prototheca da klorofil içermez. Siyanobakterilere yaygın olarak "mavi-yeşil algler" olarak atıfta bulunulmasına rağmen, çoğu yazar algleri tüm prokaryotları dışlamak için tanımlar.

Hangi algler ökaryottur?

Ökaryotik algler için örnekler aşağıdaki gibidir

Tüm algler arasında, aşağıdaki 8'i doğada ökaryotiktir.

1.Yeşil alg

ile yeşil kloroplastlar klorofil a ve b Bu gruplarda bulunur. Kloroplastları sırasıyla üç zar ve dört zarla çevrilidir ve öyle olduğu düşünülmektedir. yenen yeşil alglerden korunur.

2.Klorarakniyofitler

Onlar içerir küçük nükleomorf, bu yosun çekirdeğinin bir kalıntısıdır ve filum Cercozoa.

3. Öglenidler

Onlar Euglenozoa filumuna aittir ve ağırlıklı olarak tatlı suda yaşarkloroplastlarında sadece üç zar bulunur. Fagositoz yerine miyositoz olması muhtemeldir, endosimbiyotik yeşil alg elde etmek için kullanıldı.

4. Kırmızı algler

Bu gruplar, fikobilinlerle birlikte klorofil a ve c taşıyan kloroplastlar içerir.. Diskoid, plaka şeklinde, spiral, ağ şeklinde, fincan şeklinde ve şerit dahil olmak üzere çok sayıda şekillerde mevcutturlar. Protein ve nişastayı korumak için en az bir pirenoidleri vardır.

5.heterokontlar

Heterokonts olarak bilinen protistler, bir tür protisttir (resmi olarak Heterokonta, Heterokontae veya Heterokontophyta olarak bilinir). Bu grup, ökaryotların ana hattını temsil eder. Planktonun çoğunluğu, devasa çok hücreli yosunlardan tek hücreli diatomlara kadar değişen alglerden oluşur.

6. Dinoflagellatlar

Dinoflagellatlar, tek hücreli bir ökaryottur. monofilik grup Dinoflagellata filumunu oluşturan ve genellikle algler olarak adlandırılanlar. Dinoflagellatlar esas olarak deniz ortamlarında bulunurancak tatlı suda da bulunabilirler.

7.haptofita

Haptofitler, Haptophyta, Haptophytina veya Prymnesiophyta olarak sınıflandırılan bir alg grubudur. (Prymnesium'dan sonra adlandırılır). Coccolithophores, belgelenen türden 'ünü oluşturan en iyi bilinen haptofitlerdir.

8.kriptomonadlar

Cryptomonad'lar (kriptofitler olarak da bilinir), plastidleri olan bir tür algdir.. Hem tatlı su hem de tuzlu göller ve acı ekosistemler onlar için yaşanabilir.

Algler ne kadar ökaryotiktir?

Ökaryotik alg hücreleri, daha yüksek bitkilerinkine nispeten yakın olan çekirdeklere sahiptir ve DNA'ları titizlikle geçirgen bir nükleer zar içine alınır.

• İyi tanımlanmış kloroplastlar olarak, bu fotosentetik lameller zarların içinde sınırlıdır.. Kloroplastlar, her hücrede tek başına bulunan büyük, parietal veya yıldız benzeri yapılar olabilir veya alg olmayan yeşil bitkilerde görülenler gibi şerit benzeri, çubuk benzeri, ağ benzeri veya diskoid yapılar olabilir.
• Pirenoidler, birçok yeşil alg (Chlorophyceae), kahverengi alg (Phaeophyceae), altın alg (Chrysophyceae) ve kırmızı alg (Rhodophyceae) içinde bulunan plastidlerin özel bölümleridir. Pirenoidler genellikle yeşil alglerdeki nişasta granülleri ile çevrilidir. Pirenoidler, nişastaya glikoz polimerizasyonunun enzimatik bölgeleri olarak kabul edilir.
• Şimdiye kadar incelenen tüm ökaryotik algler endoplazmik retikulum, mitokondri ve Golgi cisimleri hücrelerinde.
• Algal hareketli hücreler kamçılı olabilir. Kasılma vakuolleri, flagella ve stigmaların tümü hareketle ilişkili özelliklerdir.

Ökaryotik alglerin özellikleri

Alglerin bitki ve hayvanlarda bazı özellikleri vardır.

Örneğin algler, bitkiler gibi fotosentez yapabilir ve merkezcil ve kamçı dahil olmak üzere çoğunlukla hayvanların sahip olduğu özel yapılara ve hücresel bileşenlere sahip olabilir. Alglerin genel özelliklerinden birkaçı aşağıda listelenmiştir.

• Fotosentetik canlılar alglerdir.
• Algler tek hücreli veya çok hücrelidir yaratıklar.
• Alglerin iyi tanımlanmış bir gövdeleri olmadığı için kökleri, sapları veya yaprakları yoktur.
• Yeterli nem olduğunda algler gelişir.
• Alglerde hem aseksüel hem de cinsel üreme bulunur. Eşeysiz üreme spor oluşumu ile gerçekleşir. Algler, diğer organizmalarla simbiyotik ittifaklar oluşturabilen kendi kendine yeten yaratıklardır.

Hangi algler prokaryotiktir?

Mavi-yeşil Algler / siyanobakteriler, Mavi-yeşil algler eskiden çok iyi bilinen alg türlerinden biriydi. Bununla birlikte, mavi-yeşil algler prokaryottur ve resmi olarak alg olarak sınıflandırılmazlar (çünkü tüm algler ökaryotik organizmalar olarak sınıflandırılır).

Bu yaratıklar, genellikle siyanobakteri, diğer alglerle aynı nemli veya sulu koşullarda gelişirler. Barajlar, nehirler, rezervuarlar, akarsular, göller ve denizler bunlara örnektir. Fotosentetik mekanizma bu tür bakterilere enerji sağlar. Bazı mavi-yeşil alg türleri ekosistem için faydalıdır çünkü nitrojeni sabitlemek toprakta.

Öte yandan, bazı mavi-yeşil alg türleri insanlar için zararlıdır. Nörotoksik (solunum veya nörolojik sistemlerde felce neden olan) veya hepatotoksik (karaciğer hasarı üreten) (karaciğer yetmezliğine neden olan) olabilirler. Ayrıca, bazıları şu şekilde hizmet edebilir: kirlilik seviyesini gösteren çevresel sağlık göstergeleri.

1. Klorofit

Prasinophyta olarak da bilinen Chlorophyta, yeşil alg taksonu Bu genellikle klorofit olarak adlandırılır. Yeşil bitki ailesi (Viridiplantae) içindeki tüm yeşil alglerin çok parafitik bir grubunu ifade eder. önceki sınıflandırma şemalarında 7,'den fazla türü içeren.

2. Rodofita

En eski ökaryotik alg gruplarından biri midir? Rhodophyta da bunlardan biridir. alglerin en büyük filumu, şu anda tanınan ve sürekli taksonomik revizyonlarla 7,'den fazla tür ile.

3.Glokofit

Glokofitler küçük bir kategoridir. tatlı su tek hücreli algler bugün Proterozoik sırasında olduğundan daha az miktarda bulunurlar.

Sonuç:

Bu yazımızda algleri inceledik. bunlar nasıl türler ökaryotik ve prokaryotik özellikler sergiler ve birkaç örnek ökaryotik ve prokaryotik algler.