Kokunu Çok Özledim

***

minsugaliya

***

Otelin lobisinden içeri ad&#x;m att&#x;ğ&#x;nda, bak&#x;şlar&#x;n&#x; h&#x;zl&#x;ca etraf&#x;nda gezdirdi Selman. Dila'n&#x;n Ekrem denilen o sevimsiz zibidiyle ne işi olduğu hakk&#x;nda en ufak bir fikri yoktu ama burnuna hiç iyi kokular gelmiyordu. Ekrem'i hiçbiri sevmezdi ama şimdiye kadar karş&#x; karş&#x;ya gelmelerine neden olacak bir şey de yaşamam&#x;şlard&#x;. Yine de Kemal'in bu kadar endişelendiği başka bir an&#x;, en son ne zaman yaşad&#x;klar&#x;n&#x; hat&#x;rlam&#x;yordu. Dila'n&#x;n Ekrem'in yan&#x;na geldiğini öğrendiğinden beri telaştan kendini kaybetmiş gibi davran&#x;yordu. Kemal'in neyden bu kadar korktuğunu bile bilmediğini fark ederek s&#x;k&#x;nt&#x;yla iç çekti. Gerçi Kemal hep böyleydi, tüm yükü bir baş&#x;na s&#x;rtlan&#x;r, kimseye şikâyet etmez, kendi kendine sessizce dertlenirdi.

Onun doğruca asansörlere yöneldiğini fark ederek şaşk&#x;nca kaşlar&#x;n&#x; çatarken, köşedeki koltuklardan birinde oturan kad&#x;n&#x; görünce ad&#x;mlar&#x;n&#x; durdurdu. Dila'n&#x;n Fransa'dan gelen arkadaş&#x;n&#x;, geçen gün kad&#x;n Kemal'i ziyarete geldiğinden uzaktan şöyle bir görmüştü. Şimdi burada olduğunu görünce, nedense içi biraz olsun ferahlam&#x;şt&#x;. Dila'n&#x;n, Ekrem'le buluşmaya tek baş&#x;na gelmemekle ak&#x;ll&#x;l&#x;k ettiğini düşünerek gülümserken Kemal'e seslendi. Adam&#x;n, merakla kendisine çevirdiği bak&#x;şlar&#x;na cevaben kaşlar&#x;yla Blanca'y&#x; işaret etmekle yetindi. Kemal, kad&#x;n&#x;n oturup tasas&#x;zca caddeden gelip geçenleri izlediğini fark ederek gözlerini devirmemek için kendini zor tutarken elini cebine att&#x;. Ekrem Taşk&#x;n'&#x;n şehirdeki tüm otellerinde daimi bir süitinin bulunmas&#x; galiba ilk kez işine yarayacakt&#x;.

Otelin daimi müşterilerine verdiği gümüş maskotu parmaklar&#x;n&#x;n aras&#x;nda çevirirken "Ben yukar&#x; ç&#x;k&#x;yorum," dedi h&#x;zl&#x;ca. Ard&#x;ndan, odas&#x;n&#x;n bulunduğu kat&#x; ve oda numaras&#x;n&#x; söyledikten sonra "Blanca'y&#x; sen getirirsin."

Selman, vereceği cevab&#x; beklemeden h&#x;zl&#x; ad&#x;mlarla asansöre yürüyen adam&#x;n arkas&#x;ndan bakakal&#x;rken, kaşlar&#x;n&#x;n şaşk&#x;nca çat&#x;lmas&#x;na engel olamad&#x;. Kemal böyle tasas&#x;zca yukar&#x; ç&#x;kabildiğine göre anlaş&#x;lan bu otelin devaml&#x; müşterileri aras&#x;ndayd&#x;. Adam hakk&#x;nda bilmediği daha kim bilir nelerin olduğunu düşünürken, s&#x;k&#x;nt&#x;yla iç çekti. Tüm bunlar&#x;n ne anlama geldiğiyle ilgili herhangi bir fikir yürütemiyordu. Sanki ortada yaln&#x;z Dila ile Kemal'in bildiği bir s&#x;r vard&#x; ve geriye kalan herkes, olan bitenden habersiz bir şekilde onlar&#x;n peşinden savrulup duruyordu. Bu düşünce can&#x;n&#x;n s&#x;k&#x;lmas&#x;na neden olurken, derin bir nefesle omuzlar&#x;n&#x; geriye iterek duruşunu dikleştirdi. Ali Kemal Barut, onun için kardeşten öteydi ve can dostu için her türlü tehlikeye gözünü bile k&#x;rpmadan at&#x;l&#x;rd&#x;.

Blanca'n&#x;n olduğu tarafa doğru h&#x;zl&#x; ad&#x;mlarla yürüyerek sesini duyurabileceği kadar yaklaşt&#x;ğ&#x;na kanaat getirdiğinde "Bonjour," diye seslendi. *Merhaba.