Içinde Atasözü Geçen Hikayeler

 İçinde Deyim Ve Atasözleri Olan Bir Hikaye Yazınız.

Güneşin insanı yakan o sıcak yüzü kendini yavaş yavaş bırakmış, akşam olmaya başlamıştı. Güneşin batış anında havanın çok daha güzel göründüğünü bilirsiniz. Hava hafif  hafif kızıllaşır ve kızıl rengin ve gökyüzünün mavisi ile olan renk cümbüşünü izlemek insanı farklı duygulara sürükler. Mutlu olur insan. Ben Güneşin batışını izlemeyi çok severim.  Günlerden bir gün yine Güneşin batışını izlerken abim sokağın bir ucundan göründü.  

Koşa koşa eve doğru geliyordu. Kan ter içinde kalmıştı. Futbol oynamayı çok seviyor ama terli terli de kendine dikkat etmiyordu. Eve gelir gelmez soğuk suyu kana kana içti. Annem, hasta olursun demesine aldırmadan dolaptan çıkardığı suyu bir içişte bitirdi. Daha sonra banyoya duş almaya gitmişti. Duşa gidene kadar teri çoktan soğumuştu bile.

Babamı geçen yıl ağır bir hastalıktan kaybettiğimiz için annem ve abimle bir başımıza kalmıştık. Kimsemiz kalmamıştı. Akrabalarımız da sahip çıkmıyordu bize. Allah&#;tan annemin mesleği vardı ve bizi de kimseye muhtaç etmemişti. Annem huzur evinde yaşlı teyzelerin bakımından sorumlu bir hizmetliydi. Maddi durumumuz çok iyi olmasa da ayağımız yorganımıza göre uzatıyorduk biz de.  Ben ise altıncı sınıfa gidiyorum. Adım Yasemen. 

Abimin adı Mithat, annemin adı ise Aybüke. Biz Muğla&#;da hayata tutunmaya çalışan üç kişilik bir aileyiz. Allah babamı bizden aldı ve cennette onu tekrar görecekmişiz , annem öyle söyledi. Neyse asıl konuya dönelim. Abimi anlatıyordum ya sizlere. Abim akşam ödevlerini yapar yapmaz yattı. Sabah güneşinin odamı aydınlatması ile uyandım. Abimin odasından ses geliyordu. Geceden beri onu öksürük tutmuş, onun için de sabaha kadar uyumadığını söyledi bana. Abim takır takır öksürüyordu. Sanki ciğerleri sökülürcesine. Annemi, beni dinlememişti.

 İşte şimdi boğazı ağrıyordu. Bana bakarak keşke sizi dinleseydim kardeşim dedi. Son pişmanlık fayda vermezdi artık. Hemen annemi çağırdım abime çok güzel bir limonlu, naneli çay yaptık. Abim daha sonra annemin yatığı enfes tarhana çorbasını kana içti ve yorganı da üstüne çekip uyudu. Bu defa uyandığında terlemişti, bu terlemesi onun için iyiydi. Bu defa hemen banyoya gidip duş aldı. Daha sonra tekrar yatağa gitti ve üç günün sonunda çok şükür iyileşti. Maçtan gelince de bir daha asla terliyken su içmedi.

Kış kıyamet demeden sürdürdüğü seyahatler sırasında başına gelmeyen kalmamış gibiydi. Fakat bu seferki hepsinden farklı görünüyordu. Yolları kapatan kar yüzünden arabasını terk etmiş ve yoğun tipi altında donmak üzereyken, bir ihtiyar tarafından bulunup onun kulübesine davet edilmişti. Yaşlı adam, antikacının yürümesine yardım ederken:

&#; Günlerdir hasta olduğumdan, odun kesmek için ilk defa dışarıya çıktım, dedi. Meğer seni bulmak için iyileşmişim.

Diz boyuna varan karla boğuşup kulübeye geldiklerinde şöyle bir etrafa göz attı, antikacının beyaz göre göre donuklaşan gözleri fal taşı gibi açıldı. Odanın orta yerindeki kuzinenin etrafını saran üç-dört sandalye, onun şimdiye kadar gördüğü en güzel antikalar olmalıydı. Saatlerdir kar içinde kalan vücudu bir anda ısınmış, yüzüne kan gelmişti. Yaşlı adam, misafirini yatırmak için acele ediyordu. Ona birkaç lokma ikram edip sedirdeki yatağını hazırlarken:

&#; Bugün soba yakamadım evladım, dedi. Ama bu yorganlar seni ısıtacaktır.

Ev sahibi, yıllar önce vefat eden eşiyle paylaştıkları odaya geçerken, antikacı da tiftikten örülen battaniyelerin arasına gömüldü. Ancak bütün yorgunluğuna rağmen bir türlü güzüne uyku girmiyordu. Ertesi gün gitmeden önce ne yapıp edip o sandalyeleri almalı, bunun için de iyi bir senaryo uydurmalı, karda yürüyüp izini belli etmemeliydi. Hemen saksıyı çalıştırdı. Mesela, hayatını kurtarmasına karşılık ihtiyara birkaç koltuk satın alabilir ve eskimiş olduğu bahanesiyle dışarıya çıkarttığı sandalyeleri, kaşla göz arasında  minibüsün arkasına atabilirdi. Hatta onları kaptığı gibi kaçmak bile mümkündü. Yürümeye dahi mecali olmayan bir ayağı çukurda  ihtiyar, sanki onun peşinden koşacak mıydı? Genç adam, kafasındaki fikirleri olgunlaştırmaya çalışırken dalıp dalıp gidiyor ve rüzgarın sesiyle uyandığı zamanlar, kaldığı yerden devam ediyordu. Bu arada yaşlı adamın sabah kalktığını fark etmiş, hatta hayal meyal bile olsa odun parçaladığını duymuştu. Gözlerini açtığında, onun kuzine üzerinde yemek pişirdiğini gördü ve etrafına bakınırken, birden iskemleleri hatırladı. Hafifçe doğrulup çevresine baktı ve gözleri faltaşı gibi açıldı.

Aman Allahım..!

Antikalardan hiçbiri ortada yoktu, sanki yer yarılıp içine girmişti. İhtiyar kurt, herhalde planını hissetmiş ve belki de uykudaki konuşmasını duyarak onları emin bir yere kaldırmıştı. İstifini bozmayarak:

&#; İliğim kemiğim ısınmış, dedi. Çorbanız da güzel koktu doğrusu. Ama akşamki sandalyeleri göremiyorum.

Yaşlı adam, odanın köşesine yığdığı sandalye parçalarından birini daha sobaya atarken:

&#; Sandalye dediğin, dünya malı be evladım, dünya malı dünyada kalır, dedi. Biz hiç misafirimizi üşütür müyüz?