Rune Alfabesi Ve Anlamları

Rune Alfabesi ya da Runik Alfabe, İskandinav ve diğer Germen halkları tarafından geliştirilen ve kullanılan ilk yazı sistemleri olarak biliniyor. Rune kelimesi, Eski İskandinav&#;da büyü yapmak için kullanılan gizli bir mektup anlamına geliyor. Bunun sebebinin de o dönemde yazı yazmanın, yazı sistemleri olmayan diğer insanlar tarafından genellikle sihir olarak görülmesi olduğu düşünülüyor.

Rune harfleri yazı işlevinin yanında bugün bizim anladığımız anlamdaki harflerden çok daha fazlasını içeriyor. Her rune, bir kozmolojik ilkenin veya gücün bir simgesi olarak kullanılıyor ve bir rune yazmak, temsil ettiği gücü çağırmak ve yönlendirmek anlamına geliyor.

Zamanın etkisiyle birçok farklı Rune harfi oluşsa da bu yazımızın odağında Elder Futhark harfleri ve anlamları bulunuyor. Üç temel futhark vardır: gelişimi MS 1. yüzyılda başlayan ve yılından önce tamamlanan, tam biçimli ilk runik alfabe olan 24 karakterlikElder Futhark, Viking Çağı&#;nın (yaklaşık MS ) başlarında Elder Futhark&#;tan ayrılmaya başlayan ve sonunda İskandinavya&#;daki eski alfabenin yerini alan 16 karakterlik Younger Futhark ve kademeli olarak değişen, İngiltere&#;deki Elder Futhark&#;a eklenen 33 karakterlik Anglo-Saxon Futhark.

Runik alfabenin en eski biçimi olan Elder Futhark harfleri, MS yılları arasında İskandinavya&#;da ve Kuzey Avrupa&#;nın diğer bölgelerinde yazı yazmak için kullanılan 24 sembolden oluşuyor. &#;Futhark&#; kelimesi, &#;Fehu&#;, &#;Uruz&#;, &#;Thurisaz&#;, ​​&#;Ansuz&#;, &#;Raidho&#; ve &#;Kenaz&#; olarak adlandırılan ilk altı harften türetiliyor.

Runeler geleneksel olarak parşömen üzerine mürekkep ve kalemle çizilmek yerine taş, tahta, kemik, metal veya benzer sert yüzeylere oyuluyor. Bu yazı şekli, ortama çok uygun olan keskin, köşeli biçimlerini de açıklıyor. Rune taşları yazımızda da bahsettiğimiz üzere ilk Rune harfleri; tahtaya, kemiğe veya taşa oyulduktan sonra onları daha görünür kılmak için de çeşitli renklerle boyanıyor.

Her rune üç özellik içerir:
&#; sembolün kendisi ve şeklin neyi temsil ettiği
&#; isim ve kelimenin anlamı, harf değeri ve sesi ile birlikte
&#; rune tarafından somutlaştırılan enerji ve ruh

ᚨ &#; Ansuz

Fonem: A
Sembol: Tanrı 
Anlamı: Odin, bilgelik, gerçek, iletişim, ilham, tanrı

ᛒ &#; Berkano

Fonem: B
Sembol: Huş 
Anlamı: doğum, doğurganlık, büyüme, yeni başlangıçlar

ᚲ &#; Kenaz

Fonem: C
Sembol: Meşale 
Anlamı: vahiy, yaratıcılık, ateş, dönüşüm, yenilenme, aydınlatma

ᛞ &#; Dagaz 

Fonem: D
Sembol: Gün
Anlamı: şafak, uyanış, farkındalık, atılım, yeni girişimler

ᛖ &#; Ehwas 

Fonem: E
Sembol: At 
Anlamı: akışkanlık, ortaklık, çabukluk, güven, ekip çalışması, uyumlu ilişkiler

ᚠ &#; Fehu 

Fonem: F
Sembol: Sığır/Zenginlik
Anlamı: para, bolluk, şans

ᚷ &#; Gebo 

Fonem: G
Sembol: Hediye
Anlamı: aşk, ortaklıklar, cömertlik, değişimler, evlilik

ᚺ &#; Hagalaz 

Fonem: H
Sembol: Dolu/Yağış
Anlamı: radikal değişim, kayıp, dönüşüm, doğanın kontrol edilemeyen gücü

ᛁ &#; Isa 

Fonem: I
Sembol: Buz
Anlamı: meydan okuma, durgunluk, özdenetim, konsantrasyon

ᛃ &#; Jera 

Fonem: J
Sembol: Yıl/Hasat
Anlamı: barış, ödüller, refah, bereket

ᚴ &#; Kaun 

Fonem: K/O
Anlamı: Yara, dönüşüm, yenilenme, aydınlanma, ateş

ᛚ- Laguz 

Fonem: L
Sembol: Su
Anlamı: akış, deniz, yenilenme, rüyalar, fanteziler, sezgi, duyarlılık

ᛗ &#; Mannaz 

Fonem: M
Sembol: Adam
Anlamı: arkadaşlar, benlik, insanlık, sosyal düzen, akıl, zihin, hafıza, öğrenme

ᚾ &#; Nauthiz 

Fonem: N
Sembol: İhtiyaç
Anlamı: gereklilik, zorluk, dayanıklılık, hayatta kalma, kendine güven

ᛟ &#; Othala

Fonem O
Sembol: Miras/Mülkiyet
Anlamı: atadan kalma, ev, bolluk, miras, miras

ᛈ &#; Perthro

Fonem:P
Anlamı: Ocak, büyü, gizem, sırlar, kehanet, belirsiz, gizli

ᚱ &#; Raidho

Fonem: R
Sembol: Sürüş/Yolculuk
Anlamı: tekerlek, hareket, seyahat, kader

ᛋ &#; Sowilo

Fonem: S
Sembol: Güneş
Anlamı: sağlık, enerji, ustalık, başarı, bütünlük

ᛏ &#; Tiwas 

Fonem: T
Sembol: Tanrı Tiwaz
Anlamı: Zafer, şeref, adalet, denge, liderlik, otorite

ᚢ &#; Uruz

Fonem: U/V
Sembol: Aurochs (soyu tükenmiş bir sığır türü)
Anlamı: güç, güç, cesaret, yaratıcı güç, dayanıklılık

ᚹ &#; Wunjo

Fonem: W
Sembol: Sevinç
Anlamı: dostluk, umut, uyum, dostluk, akrabalık, rahatlık

ᛉ &#; Algiz

Fonem: X/Z
Sembol: Geyik/Koruma/Savunma
Anlamı: kendini savunma, ilahi koruma, cesaret, valkyrie enerjisi

ᛇ &#; Eihwas

Fonem: Y/æ
Sembol: Porsuk ağacı/Yggdrasil
Anlamı: istikrar, güvenilirlik, güç, hayat ağacı, sonsuzluk, dayanıklılık, uzun ömür

ᚦ &#; Thurisaz

Fonem:TH/þ
Sembol: Dev/Tord
Anlamı: güç, savunma, koruma, çatışma, değişim, katarsis

ᛜ / ᛝ &#; Ingwas

Fonem: ŋ
Sembol: Tanrı Ing
Anlamı: birlik, uyum, anlaşma

İskandinav Mitolojisi&#;nde Rune büyü bilgilerinin Odin&#;den geldiğini düşünülüyor. Odin&#;in dünya ağacı Yggdrasil&#;de dokuz gün dokuz gece asılı kaldıktan sonra Rune harflerinin gizemini aldığı ve kendini feda ettikten sonra da Rune bilgeliğinin ortaya çıktığı söyleniyor. Daha sonra bu bilgileri vitkiler ve büyücüler ile paylaşılıyor ve yayılıyor. İskandinav mitleri ise Rune harflerini içeren sayısız hikaye içeriyor.

Yüzüklerin Efendisi serisinin yazarı JRR Tolkien&#;in karmaşık dil sistemini oluştururken runik alfabeden ilham aldığı da söyleniyor.

İskandinav ve diğer Germen halkları tarafından geliştirilen ve kullanılan ilk yazı sistemleri runik alfabelerdi. Rünler harf işlevi gördü, ancak bugün terimi anladığımız anlamda harflerden çok daha fazlasıydı. Her rün, bir kozmolojik ilkenin veya gücün ideografik veya piktografik bir simgesiydi ve bir rün yazmak, temsil ettiği gücü çağırmak ve yönlendirmek demekti. Gerçekten de, her Cermen dilinde, &#;rune&#; kelimesi (Proto-Cermen *runo&#;dan) hem &#;harf&#; hem de &#;gizli&#; veya &#;gizem&#; anlamına gelir ve muhtemelen runik alfabenin benimsenmesinden önce gelen orijinal anlamı, basitçe “(gizli) mesaj” olmuştur.

Her rün, görsel biçiminin felsefi ve büyülü önemine ve hemen hemen her zaman rünün adının ilk sesi olan sese işaret eden bir isme sahipti. Örneğin, Proto-Germen dilinde *Tiwaz olarak adlandırılan T-rune, adını tanrı Tiwaz&#;dan (Viking Çağında Tyr olarak bilinir) almıştır. Tiwaz&#;ın gündüz gökyüzünde yaşadığına inanılıyordu ve buna göre, T-rününün görsel biçimi yukarıya dönük bir oktur (bu, kesinlikle tanrının savaştaki önemli rolünü de ima eder). T-rünü, savaşta zaferi garantilemek için yapılan büyülerin bir parçası olarak, belirli bir kelimenin yazılmasından ayrı olarak, genellikle bağımsız bir ideograf olarak oyulmuştur.

Runik alfabeler, ilk altı ründen (Fehu, Uruz, Thurisaz, Ansuz, Raidho, Kaunan) sonra “futharks” olarak adlandırılır, tıpkı “alfabe” kelimesinin ilk iki Sami harfinin (Aleph) adından gelmesi gibi. , Beth). Üç temel futhark vardır: Gelişimi MS birinci yüzyılda başlayan ve yılından önce tamamlanan ilk tam biçimli runik alfabe olan 24 karakterli Elder Futhark;16 karakterli Genç Futhark; Viking Çağı&#;nın başlangıcında (MS civarı)[5] Elder Futhark&#;tan ayrılmaya başladı ve sonunda İskandinavya&#;daki bu eski alfabenin yerini aldı; ve yavaş yavaş değişen ve İngiltere&#;deki Elder Futhark&#;a eklenen 33 karakterli Anglo-Sakson Futhorc. Bazı yazıtlarda, Elder Futhark&#;ın yirmi dört rünü, her biri sekiz rün içeren üç ættir&#;e (Eski İskandinav, “aileler”) bölünmüştür,ancak bu bölümün önemi maalesef bilinmemektedir.

Runes geleneksel olarak parşömen üzerine mürekkep ve kalemle çizilmekten ziyade taş, ahşap, kemik, metal veya benzeri sert bir yüzeye oyulmuştur. Bu, ortama çok uygun olan keskin, köşeli formlarını açıklar.

Ledberg Rüntaşı

Runologlar, runik yazının tarihsel kökenlerinin birçok ayrıntısı üzerinde tartışırken, genel bir taslak üzerinde yaygın bir anlaşma var. Rünlerin, Cermen kabilelerinin güneyinde yaşayan MS birinci yüzyılın Akdeniz halkları arasında kullanılan birçok Eski İtalik alfabeden birinden türetildiği tahmin edilmektedir. Kuzey Avrupa kaya oymalarında korunanlar gibi daha önceki Germen kutsal sembolleri de muhtemelen yazının gelişmesinde etkili olmuştur.

Bildiğimiz en eski muhtemelen runik yazıt, günümüz Almanya&#;sının kuzeyinde MS 50 civarında üretilen Meldorf broşunda bulunur. Bununla birlikte, yazıt oldukça belirsizdir ve bilginler harflerin runik mi yoksa Romalı mı olduğu konusunda ikiye bölünmüştür. En erken açık runik yazıtlar, Vimose, Danimarka&#;dan Vimose tarağı ve güney Norveç&#;ten Øvre Stabu mızrak ucunda bulunur ve her ikisi de yaklaşık CE&#;ye tarihlenir. Tüm futhark&#;ın (alfabe) bilinen en eski oymacılığı, İsveç&#;in Gotland kentinden yaklaşık MS yılına tarihlenen Kylver taşındaki oymadır.

Yazının güney Avrupa&#;dan kuzey Avrupa&#;ya aktarımı muhtemelen dönemin baskın kuzey Avrupa askeri kurumu olan ve güneydeki komşuları arasındaki ilişkiler sırasında İtalik yazıyla ilk elden karşılaşacak olan Germen askerleri aracılığıyla gerçekleşti. Bu hipotez, rünlerin Proto-Germen döneminde orijinal adı *Woðanaz altında, insan savaş grubu liderinin ilahi modeli ve savaş bandının faaliyetlerinin görünmez hamisi olan tanrı Odin ile her zaman sahip olduğu ilişki tarafından desteklenmektedir.  Romalı tarihçi Tacitus bize Odin&#;in birinci yüzyılda pek çok Germen kabilesinin panteonlarında baskın tanrı olarak görüldüğü olduğunu söyler. Rünlerin ve Odin kültünün birlikte ortaya çıkıp çıkmadığı veya ikincisinin birincisinden önce gelip gelmediği, buradaki amaçlarımız için çok az önemli. Hint-Avrupalı ​​bilgin Georges Dumezil&#;in belirttiği gibi:

“Odin ilk ve her zaman en yüksek büyücü olduğu için, rünlerin ne kadar yeni olursa olsun onun egemenliğine gireceğini anlıyoruz. Büyü ilmi için yeni ve özellikle etkili aletler, tanımı gereği ve tartışmasız onun alanının bir parçası haline geleceklerdi. Odin, bu bilginin adı Alpler&#;den veya başka bir yerden gelen hem fonetik hem de büyü işaretlerinin teknik adı olmadan önce, gizliliğin ve gizli bilginin büyük gücünün hamisi, mükemmel sahibi olabilirdi.”

Bununla birlikte, kadim Germen halklarının kendi bakış açısından, rünler, Eski İtalik alfabe kadar sıradan bir kaynaktan gelmedi. Rünler asla &#;icat edilmedi&#;, bunun yerine Odin&#;in muazzam bir çileden geçerek keşfettiği ebedi, önceden var olan güçlerdir.

Eski İskandinav şiiri Hávamál&#;da (“Yüce Olan&#;ın Sözleri”)

Rüzgârlı bir ağaca asıldığımı biliyorum

Dokuz uzun gece,

Kendimi kendime,

Odin&#;e adanmış bir mızrakla yaralandım,

Köklerinin nereden geldiğini kimsenin bilmediği o ağaçta.

Bana ne ekmek verdiler ne de boynuzdan su içirdiler,

Aşağıya baktım; Rünleri aldım,

Çığlık atarak onları aldım, Sonra oradan geri düştüm.

Odin&#;in kendini astığı ağaç kesinlikle, dalları ve kökleri Dokuz Dünya&#;yı tutan Germen kozmosunun merkezindeki dünya ağacı Yggdrasil&#;den başkası değildir. Dünya ağacının hemen altında, inanılmaz bir bilgelik kaynağı olan Urd Kuyusu bulunur.

Muhtemelen, Odin, Urd Kuyusu&#;nun sularına bakarken ritüel olarak kendini feda ederek ve dokuz gün boyunca oruç tutarak rünleri keşfettikten sonra, rünleri ilk insan rün ustalarına veren o olmuştur. Onun paradigmatik fedakarlığı, muhtemelen adayın rünlerin bilgisini öğrendiği kabul törenlerinde sembolik olarak taklit edildi.

Hıristiyanlık öncesi Cermen dünya görüşünde, konuşulan söz, yüksek derecede güçlü yaratıcı güçlere sahiptir. İskandinav bilgin Catharina Raudvere&#;nin belirttiği gibi, “Kelimelerin telaffuzunun hayatın endişeleri üzerinde muazzam bir etkisi olduğu kabul edildi. Yüksek sesle söylenen bir cümlenin etkisi sorgulanamaz ve asla geri alınamaz – sanki bir şekilde fiziksel hale gelmiş gibi.Sözcükler gerçekliği yaratır, tersi değil.”

Bu, önemli bir anlamda, yirminci yüzyıl Alman filozofu Martin Heidegger&#;in ufuk açıcı makalesi Dil&#;de ileri sürdüğü dil felsefesinin bir öngörüsüdür. Heidegger için dil, algının kaçınılmaz bir yapılandırıcı öğesidir. Kelimeler sadece bizim dünya algımızı yansıtmaz; daha ziyade, dünyayı dilimizin bizden talep ettiği belirli şekillerde algılar ve tecrübe ederiz. Dilin dışında düşünmek, kelimenin tam anlamıyla düşünülemez, çünkü tüm düşünce dil içinde gerçekleşir. Bu nedenle kelimelerin doğasında bulunan, tanrısal yaratıcı güçler devreye girer. Geleneksel Germen toplumunda, bir düşünceyi seslendirmek, o düşünceyi gerçekliğin dokusunun bir parçası yapmak, gerçekliği buna göre değiştirmektir.

Rünlerin her biri bir fonemi temsil eder – “t”, “s”, “r” vb. gibi bir dildeki en küçük ses birimi ve bu itibarla bir fonemin görsel bir forma aktarılmasıdır. Göktürk alfabesinin Rune harflerinin atası olduğu görüşü de hakim bir kanıdır. Çoğu modern dilbilimci, gösterilen (bir kelimenin atıfta bulunduğu somut gerçeklik) ve gösteren (o kelimeyi seslendirmek için kullanılan sesler) arasındaki ilişkinin keyfi olduğunu kabul eder. Bununla birlikte, dilbilimcilerin bir azınlığı, “fonosemantik” olarak bilinen karşıt bir teoriyi benimsiyor: Aslında, bir kelimeyi oluşturan sesler ile kelimenin anlamı arasında anlamlı bir bağlantı olduğu fikri. Başka bir deyişle, ses biriminin kendisi içsel bir anlam taşır.

Dilin fonosemantik görüşü, “kelimelerin gerçekliği yarattığı, tersinin değil” olduğu geleneksel kuzey Avrupa görüşü ile uyumludur. Sesbirimlerin yer değiştirmesi olarak rünler, konuşmanın doğal yaratıcı güçlerini görsel bir ortama getirir. &#;Rün&#; kelimesinin yalnızca ikincil olarak &#;harf&#; anlamına geldiğini ve birincil anlamının &#;gizli&#; veya &#;gizem&#; fonem tarafından taşınan gizemli güç olduğunu zaten belirtmiştim. Odin&#;in rünleri keşfetmek için üstlendiği çileyi de hatırlamalıyız.

Rünlerle, fonosemantik bakış açısı ek bir önem katmanı alır. Bir kelimenin tanımı ile onu oluşturan fonemler arasındaki ilişki doğası gereği anlamlı olmakla kalmaz, aynı zamanda bir fonem ile grafik temsili arasındaki ilişki de doğası gereği anlamlıdır.

Bu nedenle, rünler yalnızca iki veya daha fazla insan arasındaki iletişimi geliştirmenin bir yolu değildi. En azından bazı insan olmayan varlıklar tarafından okunabilen ve anlaşılabilen, özünde anlamlı semboller olarak, insanoğlu ile görünür dünyayı canlandıran görünmez güçler arasındaki iletişimi kolaylaştırarak, çok sayıda sihir eylemi için temel sağlayabilirler.

Rünlerin oyulmasının Nornların tüm varlıkların kaderini belirlediği başlıca araçlardan biri olduğunu görüyoruz. Kaderin gidişatını değiştirme yeteneğinin geleneksel Germen büyüsünün temel ilgi alanlarından biri olduğu göz önüne alındığında, kaderi yönlendirmek için son derece güçlü bir araç olarak ve doğası gereği anlamlı semboller olarak rünlerin bu nedenle doğal olarak büyülü olması şaşırtıcı olmamalıdır.

Egil&#;s Saga seyahat ederken, evi Viking yolu üzerinde olan bir çiftçiyle yemek yer. Çiftçinin kızı tehlikeli derecede hastadır ve Eğil&#;den yardım ister. Egil, kızın yatağını incelerken üzerine rünler işlenmiş bir balina kemiği bulur. Çiftçi, Egil&#;e bu rünlerin yerel bir çiftçinin oğlu tarafından oyulduğunu açıklar. Muhtemelen rünlerle ilgili bilgisi olmayan biridir. Runik irfan ustası olan Egil, kızın dertlerinin sebebinin bu yazıt olduğunu hemen anlar. Egil, rünleri ateşe kazıyarak ve balina kemiğinin kendisini yakarak yazıtı yok ettikten sonra, önceki yazının habisliğine karşı koymak için farklı rünlerde farklı bir tılsım oyar. Bu yapıldıktan sonra kız iyileşir.

Günümüze ulaşan runik yazıtlar ve kullanımlarına ilişkin edebi açıklamalar, rünlerin bazen saygısız, aptalca ve/veya cahilce amaçlarla kullanıldığını kesinlikle gösterirken, Eddalar ve destanlar, işaretlerin kendilerinin de içkin özelliklere sahip olduğunu fazlasıyla açıkça ortaya koymaktadır. İnsanlar tarafından kullanım amaçlarına bakılmaksızın belirli şekillerde çalışan büyülü nitelikler.

Rünlerin Anlamları

Elder Futhark&#;ı oluşturan yirmi dört rünün her birinin anlamının işaretini, adını, fonemini (ses) ve kısa açıklamasını yapalım. Diğer yazılarımda tek tek harflerin özelliklerine ve birlikte kullanımlarına daha derin bir şekil de değineceğim.

Fehu, “sığır” zenginlik.

Uruz, &#;büyüler&#; irade gücü.

Thurisaz, “Dev”tehlike, acı.

Ansuz, “ Aesir tanrısı” refah, canlılık.

Raidho, “at sırtında yolculuk” hareket, iş, büyüme.

Kaunan, “ülser” ölümlülük, acı.

Gebo, “hediye” cömertlik.

Wunjo, “neşe” sevinç, coşku.

Hagalaz, “dolu” yıkım, kaos.

Naudhiz, “ihtiyaç” ihtiyaç, karşılanmayan arzu.

İsaz, “buz” bilgelik.

Jera, &#;yıl&#; hasat, ödül.

Eihwaz, “porsuk” güç, istikrar.

Pertho” düşmanlardan korunma, sevdiğini savunma.

Sowilo, “güneş” başarı, teselli.

Tiwaz, “Tanrı Tiwaz” zafer, onur.

Berkanan, “huş ağacı” doğurganlık, büyüme, rızık.

Ehwaz, “at” güven, inanç, arkadaşlık.

Mannaz, &#;adam&#; artırma, destekleme.

Laguz.  biçimsizlik, kaos, potansiyel, bilinmeyen.

Ingwaz, &#;Tanrı Ingwaz.&#; Döllenme, bir şeyin başlangıcı, potansiyelin gerçekleşmesi.

Othalan, “miras” miras, gelenek, asalet.

Dagaz, “gün” umut, mutluluk.

Rune Nedir?

Yazar: Özenç Irmak

Rune kelimesi Eski İngilizce’de “sır, gizem” anlamına gelen rūn ve Eski İskandinav dilinde “büyülü sembol, saklı ilim” anlamına gelen rúnir kökenlerinden gelir. Bu sembollere “rune” denmesinin sebebi gerçekten de bir rune sembolünün temsil ettiği kavrama dair kavramın var olduğu zamandan bu zamana kadarki tüm bilgileri ve sırları taşımasıdır. Örneğin bereketle ilgili bir rune berekete, toprağa dair her şeyle ilgilidir. Sadece eski İskandinavların toprağa atfettiği özellikler ve zenginlikle ilişkilendirdikleri kavramlar ve gizemler değil genel olarak toprağın varlığıyla ve nitelikleriyle ilgili bir gücü vardır bu rune sembolünün. Sembolün İskandinav coğrafyasından çıkması sadece bu sembolün İskandinavların toprak ve bereket ritüelleriyle ilişkili olduğu anlamına gelmez. Runeler evrensel olduğu için dünyanın her yerindeki toprak ritüelleri ve bereketle ilişkilendirilen kavramlar ve öğretilerin gücünü taşır bereketle ilgili bir rune. Rune kelimesinin bir diğer anlamı da “fısıltı” dır ve Almanca’da “fısıldamak” anlamına gelen raunen fiili bu kökten gelmektedir. Kelimenin bu anlamı da yine runelerin sırları taşıyan semboller olduğuyla ilgilidir. Sesli konuşmak üç boyutlu gerçekliği temsil ederken fısıldamak öte alemde konuşmayı, sırları dile getirmeyi ifade eder.

Runeler eski İskandinav alfabesi olan futhark alfabesinin harfleridir. Bu harfler diğer tüm alfabelerin harflerinde olduğu gibi ilk olarak iletişim için değil ritüelistik amaçlar için kullanılmıştır. Bunu da Vikingler döneminden (8.yüzyıl) önceki zamanlarda kullanılan ve 24 rune sembolünden oluşan Elder Futhark alfabesinin kullanıldığı döneme ait bulunan arkeolojik eserlerden anlıyoruz. Bu döneme ait eserlerde runeler dil bilgisel olarak bir anlam taşımayacak şekilde bir araya getirlimiştir ve bir amaç doğrultusunda bu objeler hazırlanmıştır. Örneğin evi korumak, balık tutarken şansı artırmak, hayvanların sütünü bereketlendirmek gibi. Vikingler dönemiyle birlikte, yani 8.yüzyıl ve sonrasında 16 rune sembolünden oluşan Younger Futhark alfabesi kullanılmaya başlanmıştır ve artık runeler sadece ritüelistik amaçlar için değil destanları anlatmak, mitleri yazmak için de kullanılmaya başlanmıştır. Orta Çağ runeleri ise tamamen metinlerde kullanılmıştır ve bu döneme ait rünik objeler çok azdır veya ritüellerle hazırlanan runelerde bile anlamlı cümlelere rastlanmaktadır. Bunun dışında Anglo Saxon, Armanen, Marcomanni ve Dalarne rune alfabeleri de vardır ve bunların arasında ritüelistik amaçlarla en çok kullanılan Anglo Saxon runeleri olmasına rağmen Elder Futhark kadar bu amaçlarla kullanılan rünik alfabe şimdiye kadar bulunamamıştır. 

Runelerin tarihsel olarak nereden geldiğiyle ilgili birçok teori vardır ve bunlar adı üstünde teoridir, gerçekliği tartışmalıdır. Fakat mitlere baktığımızda Kuzey Avrupa mitlerinde savaş, bilgelik, büyü, kehanet, ilham, şiir, gökyüzü ve fırtına tanrısı olan Odin’in runeleri kader tanrıçalarından alıp insanlara ve diğer tanrılara hediye ettiğini görürüz. Odin’in mitlerini okuduğumuzda en dikkat çekici noktalardan biri Odin’in devamlı bilgi ve bilgelik peşinde olması ve bunun için feda edemeyeceği hiçbir şeyin olmamasıdır. Runelerin hikayesi de bu şekilde başlar. Odin bir gün tüm alemleri gördüğü tahtı Hlidskjalf’te otururken kader tanrıçaları olan Nornların runeleri kullanarak her canlının ve tanrıların kaderini nasıl öğrendiğini gözlemler ve bunu kendisi de öğrenmek ister. Bunun için Nornların üçüncüsü olan Urd’un kuyusuna gider. Bu kuyu yaşam ağacı Yggdrasil’in köklerinde bulunur. Runeler bu alem ve öte alem arasındaki köprü görevi görür, bu yüzden Odin’in runelerin bilgisini almak için bir ölüm ve diriliş sürecine girmesi gerkmektedir. Bunun için başı kuyuya gelecek şekilde kendini yaşam ağacına asar ve mızrağıyla kendini yaralar. Orada asılı bir şekilde dokuz gün boyunca kalır ve onuncu gün runelerin bilgisini alarak tekrar hayata döner. İskandinav mitlerinin toplandığı Edda’da Havamal diye bir bölüm vardır. Havamal kelime anlamı olarak “Har’ın sözleri” anlamına gelir. Har, yüce olan demektir ve Odin’in isimlerinden biridir. Havamal bölümünde Odin kendi ağzıyla runeleri nasıl elde ettiğini şu şekilde anlatır:
Veit ek, at ek hekk vindga meiði á
nætr allar níu, geiri undaðr
ok gefinn Óðni,
sjalfr sjalfum mér,
á þeim meiði, er manngi veit
hvers af rótum renn.
Við hleifi mik
sældu né við hornigi;
nýsta ek niðr, nam ek upp rúnar,
æpandi nam, fell ek aftr þaðan.

Asıldığımı bilirim rüzgarın savurduğu ağaca
Tam dokuz gün, dokuz gece boyunca
Odin’e adanmış, bedenimi delen mızrakla
Kendimi kendime kurban etmiş,
Köklerinin derinliğinin bilinmediği o ağaçta
Ne ekmek verdiler, ne de boynuzdan bir damla
Belli belirsiz bir vizyonla baktım aşağıya
Uzandım ve aldım runeleri çığlık çığlığa
Ve düştüm tekrar o ağaçtan toprağa

Bundan sonra Odin tanrıların diyarı Asgard’a geri döner ve önce runeleri diğer tanrılara öğretir. Daha sonra da runeleri insanlara armağan eder. Havamal mitinin son 20 kıtasında Odin runeleri ne amaçlar için kullandığını anlatır. İlerleyen mitlerde ve elyazmalarında Odin’in runeleri en çok şifa vermek ve öte aleme giden bir ruhu geri çağırıp ondan bilgi almak için kullandığını görürüz. Bunun dışında zihinsel güç için, savaşlarda cesaret için, hava durumunu kontrol etmek için gibi başka amaçlarla da kullandığı yazar.
Runeler hayatın her alanında kullanılabilir. Kadim zamanlarda insanlar bereket seremonilerinde hayvanların veya toprağın üzerine çizer, savaşa gidecekleri zaman hem korunmak, hem yolu kaybetmemek hem de tanrıların yardımını istemek için vücutlarına çizer veya savaş aletlerine kazırlardı. Zamanla birlikte insan ihtiyaçları da değiştiği için runelerin kullanım alanı da değişmiştir. Günümüzde iş hayatı, ilişkiler, şifa, başarı, bereket gibi bir çok alanda runelerin desteği çok güçlüdür. Bunun için çeşitli tekniklerle runelerin gücünün açığa çıkarılması gerekir. Her bir rune sembolü doğadaki bir güce denk gelir ve hepsinin çalıştıkça kendini gösteren bir imgesi vardır. Uygun yöntemlerle rune sembolü bir yere işlendiğinde denk geldiği bu gücü/enerjiyi yaymaya başlayacaktır. Runelerle çalışmaya başladığında kişi ilk önce sembolün ruhsal, sezgisel ve duygusal özelliklerini deneyimler fakat disiplinli bir şekilde runelerle çalışan bir kişi ilerleyen zamanlarda runelerin fiziksel etkilerini de deneyimleyecektir. Örneğin ateşle ilgili bir rune bir eve uygulandığında evdeki sohbet, yakınlaşma artabilir, evdeki negatif unsurlar temizlenebilir fakat sürekli runelerle çalışan bir kişi bu sembolle çalıştığında ortamdaki sıcaklığın arttığı da hissedilebilir. 
Runelerin bir diğer yaygın kullanım alanı da kehanettir. Bunun için taşlara, kemiklere, ağaç parçalarına kazınan veya çizilen runeler seçilerek yorumlanır. Burada diğer kullanımlarda da olduğu gibi kişinin rune bilgisine iyi hakim olması çok önemlidir. Her rune harfinin bir önceki paragrafta da ifade ettiğim gibi bir imgesi vardır. Görünüşte sadece sembol olan bir rune harfinin arka planda tarot gibi bir görseli vardır. Seçilen rune harfinin imgeleri