Edvard Munch Okunuşu

edvard munch okunuşu

Femme fatale nedir?

Femme fatale nedir?

Femme fatale, birlikte olduğu erkeklere sıkıntılar yaşatan, tehlikeli, seksi, kışkırtıcı kadınları tanımlar. Fransızca bir tabir olan femme fatale, 'felakete neden olan kadın' anlamına geliyor. 'Femme fatale'in okunuşu da sıklıkla merak ediliyor. 'Femme fatale', 'fam fatal' şeklinde okunuyor.

Femme fatale tiplemesi

Femme fatale tiplemesi, neredeyse bütün kültürlerin efsane ve folkloründe kendine yer bulur. Daha yakın yüzyılda aralarında Oscar Wilde, Edvard Munch ve Gustav Klimt gibi sanatçıların da olduğu yazar ve ressamlar, eserlerinde femme fatale tiplemelerine yer verdi. Edebiyat ve resimle başlayan femme fatale tiplemesi, sinemanın gelişmesinden sonra çok daha geniş kitlelerin dikkatini çekti.

Femme fatale ve yabancılık

Özellikle Anglo-Sakson kültüründeki femme fatale tiplemeleri analiz edildiğinde ilk göze çarpan 'yabancılık' vurgusu. Bir tür vampir olarak tasvir edilen femme fatale tiplemeleri, karanlık emellerine kavuşmak için erkeklerin erkekliğini, kişiliğini, itibarlarını sömürerek çökertir. 20'nci yüzyıl başlarına ait en önemli vamp femme fatale tiplemelerine örnek olarak Lawrence Durrell'in İskenderiye Dörtlüsü'ndeki Justine karakteri verilebilir.

Femme fatale örnekleri

Femme fatale örnekleri sıralanırken sinemadan yararlanmak mümkün. Sinemada sıklıkla femme fatale karakterlerin öykülerine yer veren yönetmenler, unutulmaz filmlere imza atmıştır. Bu karakterler arasında Nikita ve Lara Croft'u sayabiliriz. Keza Rita Hayworth tarafından canlandırılan Gilda karakteri de beyazperdenin unutulmaz femme fatale karakterlerinden biri.

Keskin 'ses'ler

ÇIĞLIĞA DÖNÜŞMÜŞ ŞİİRLER "Yo'l"un 'bir sürü anlamda okunabil(eceğini)' söylüyor Keskin: "Düzünden okuyup 'yol' demek de mümkün. Y harfindeki apostrof sebebiyle 'yol'da bir çentik, ayrılık diye okumak da mümkün. Ol hecesini ayırdığım için 'ol' fiiline yapılan göndermeyi de okumak mümkün. Bence hepsine birden vuruyor. Özel okunuşu bana kalsın."Bense "Y'ol"un birinci bölümündeki "Taş Parçaları" şiirlerini bir çığlık olarak okudum baştan sona, birkaç kez. Hepsinde de, gözümün önünde siyah-beyaz bir Edvard Munch "Çığlık"ı vardı nedense. Giderek buna yine Munch'un "Madonna"sı da eklendi. "Çığlık"ta bütün o ıssızlığın içinden insana sesleniş var, duyulma isteği, umudu; yardım çağrısı, belirsiz bir kurtulma umudu Ses, insan bedeninin şekliyle duyulabilen bir çığlığa dönüşmüş. Metis Yayınları, Altın Portakal'lı iki şairin şiir kitaplarını ardı ardına yayımladı geçen ay. Birhan Keskin'in "Y'ol"u ile Yücel Kayıran'ın "Çalgın"ı. Bu ay "Y'ol"dan söz etmek istiyorum. "Taş Parçaları" bölümündeki 42 şiirdeyse, yalnızlığın, terk edilmişliğin içinden tek bir kişiye, sevgiliye sesleniş var: Öfkeli, nöbetler içinde, çılgın bir sesleniş, üstelik kurtuluş umudu da yok, kesin: "Ben kaybettiğime ağlayayım sen kaybettiğine ağla "Durup durup yinelenen sözcüklerde; kimi zaman bir acıyı, kimi zaman bir öfkeyi, bir kafa tutmayı dile getiren ses yinelemelerinde öfkeli çılgın bağırışlar, iç çekmeler, hıçkırıklar buluruz. Bunun için çığlık dedim. 1'den 42'ye şiirlerin sıralanışındaki düzensizlik, bir ileri bir geriye dönüşler de sadece aynı kararsız, aksak, sarhoş yürüyüşü güçlendirmek için sanırım. Çünkü ister verili sırayla, ister 1'den başlayıp sona sırayla okunsun değişen bir şey olmuyor. Ağıtlarda, geçmişe dönüş özleminin çağırdığı anlatı'nın yanında, geriye dönülemezliğin neden olduğu ilenme havası da vardır. "Taş Parçaları"nda da bir ölenin değilse de bir 'giden'in ardından yakılan bir ağıt havası var. Anmalarla, anımsatmalarla yürüyen; "aşk olanın ötesinde bir aşk"la bir araya gelmiş iki kişiden birin gitmesiyle, geriye kalanın 'dağılma'sı, kendini 'bu dünyaya fırlatılmış gibi hissetme'sinin, ilenmesiz, birazcık sitemle ama yüksek sesle yankılandığı bir (yitik) aşk öyküsü"Beni bilmediğim bir dünyaya attıBir cümlem yok, darrrrğğmadaaaaaaanıım, bundanBir düşümüz vardı, 'birlikte yaşamak' koymuştuk adını,Çok acıyor, belki bundan. Aşkî bir cümle mi bekliyorsun funduszeue.infoeeeeeeee." Yitik aşk öyküsü Apaçık, yalın, sade, çıplak bir öykü. Birhan Keskin de, yukarda sözünü ettiğim konuşmada öyle diyor zaten: "Son derece çıplak. Yücel'in (Kayıran) kelimesiyle söylersem üryan bir şiir. Benim kelimemle de ham. Büyük bir kırılma anına ait uzun bir şiir." (Milliyet Kitap, Nisan ). O denli 'üryan' ki, kimi zaman naif (nahif de diyebilirdim) bir söyleme düştüğü yerler de oluyor; ama bu 'ham'lığın bilerek yapıldığını sanıyorum ben, yapıda, bilerek yerine konmamış bir tuğla, bir sıva hatası ya da fırça izleri gibi:"Sen benim kara ömrüme vuranSuyumu harelendiren sevincimdin ""Ben seninle sevgilimMutsuz ama bahtiyardım ""Sen beni kızını çok sevenBir anne olarak hatırla " "Akan sokaklarda yan yatmış otlara benziyorumRüzgârda yana savrulan dallara.Aşk için ihanetle vuran aşk aşkm'ola?Ah ciğerimin köşesi, kavrula kavrulaKopuyor gönülbağım, sen bağla." "Ancak 'Taş Parçalarını'nın çıplak ve ham duruşuna karşın ikinci bölümdeki 'Eski Dünya', 'Ba'daki gibi dingin ve yalın" diyor Birhan Keskin. Ben yine de, 'Eski Dünya'daki şiirlerin, belki de hemen öncesinde yazıldıkları için, 'Taş Parçaları'ndaki şiirlerle bir akrabalığı olduğunu sanıyorum. 'Dalları Aralamak' adlı şiirde en belirgin olarak, yarım uyaklardan, iç uyaklardan, yinelemelerden doğan ses ögesi; bir de söylem ve iç konuşma benzerliği böyle bir yargıya götürüyor beni. Kesin olan, giderek 'ses'e dayanan bir şiir oluyor Keskin'in şiiri. Son derece çıplak

edvard munch

küçükken ailesini kaybeden, kafası fena halde bozulmuş, psychotic resimler çizen norveçli ekspresyonist ressam. alman ekspresyonizminden etkilendiği kadar, van gogh ve gauginin öncülük ettiği post-empresyonist akımdan da oldukça etkilenildiği inanılır. keza bu iki tür, resim sanatında sembollerin bolca kullanılmaya başladığı akımların öncülerindendir, beraberinde sembolizmi getirmiştir. ayrıca bu adam tam bir burjuva düşmanı olup, deli bir depresiftir, çizimleri de kanımca çok güzeldir.

(bkz: en cok satan ressam en iyi ressamdir) (bkz: iddia çürütmek)

en sevdiğim resimlerin ressamı, elimde olmadan her yana bi resmini yapıştırdığım kafamı ne yana dönsem paronayasının başka bir resmini gördüğüm ressam, major works denebilecek çalışmalarından çok eskizlerini severim. daha özgür, daha depresif, öyle işte..

yer yer etüdle ekspresyonu son derece iyi harmanlamış norveçli funduszeue.infoızlık,ölüm gibi konuları resmetmiştir,dolayısıyla eserlerinde baskın bir melankolik hava hakimdir. zira melancholy isimli bir de eseri vardır kendisinin

eski adıyla christiania&#x;da (&#x;de kristiania ve &#x;te oslo olarak degisiklige ugramistir.) kristiania bohemyasi adli olusumda yer alan munch sonralari paris ve berlinde bulunur. resim sanatında yeni bir çığır açmış olan edvard munch&#x;u bu derece renkli ve eşsiz kılan ilham kaynakları kendi hayat tecrübesinden edindikleridir, bunlar sadece sanatçının aile trajedisiyle sınırlı değil, dönemin sosyal hareketliliği de aynı oranda resmine yön vermiştir. nitekim bir yandan kaybetmiş olduğu aile fertlerinin acısını resimlerinde unutmaya ve onların hatıralarını ölümsüzleştirmeye çalışan munch bir yandan da sanatçılar ve entelektüellerin oluşturmuş olduğu birliklerde aktif rol alarak burada felsefeden hurafeye, psikolojiden cinselliğe bir çok konuyu tartışarak ve dönemin işçi hareketlerini yakından takip ederek bu entelektüel zenginliği resmine taşımayı başarmıştır.

resimlerinden depresif olduğu ve boyayı çok bulduğu anlaşılan ressam bu arada otomatik olarak benim de bu konularda cahili cühela olduğumu da gösteriyor ama ne yapalım durum budur

oha falan olmanın resmini çizmiştir kendisi bundan yaklaşık yüzyıl önce
(bkz: the scream)

the scream adlı tablosu wes craven'ın scream serisinde katil(ler)in giydiği cadılar bayramı mask ve kostümüne ilham vermiştir.

kadınlar üzerine yaptığı "the women", "young women on the beach" ve "the vampyre" gibi tabloları yansıttıkları izlenim sebebiyle hem arketipal animaya hem de kişisel boyutta kadın olmanın anlamına dair yoğun imge barındırır. oslo'ya gidildiğinde müzesi mutlaka görülmelidir. bir başka guzel tablosu bir kaç kez yeniden yaptığı ve müzede eskizlerinin de görülebileceği "sick child" dır, burada androjen çocuk güzelliğinin ve dekadant acının izleri resmettiği ölüm sahnesi içerisinde görülebilir. geçtiğimiz yıllarda munch müzesi -munk okunur- ressamın unlu tablolarından olan "madonna"nın versiyonlarından birini satmış ve canım tablo özel koleksiyona gitmiştir. ^*

tablolari hala bulunamamis resam. polis ipuclarini takip etmekteymis.

en sevdiğim the scream tablosunun birkaç gün önce çalındığını duyduğum ressam.

nest...

63657 63658 63659 63660 63661