Huzurevi Ekşi

• bugün ilk defa gittigim kurum. daha once tek basima tanimadigim insanlari ziyarete gidememistim, benimle gelecek birilerini de bulamamistim. keske gitseymisim. o kadar cok muhabbete, degisik insanlara ihtiyaci varmis ki ordakilerin bugun anladim.
  
  insanin anneannesini oraya birakmak zorunda kalmasi, annesini gunlerdir aglarken gormesi, vicdan.. bunlar basina geldiginde kat kat sinir bozucu ve uzucu oluyor.

• bir çalışma yüzünden gittiğim huzurevinin girişinde,
  şöyle uyarmıştı hemşire içeri girmeden önce,
  senden rica ediyorum; onlarla konuş, sohbet et.
  ve git. asla görüşürüz diyerek ayrılma. nasıl yani anlamadım demiştim.
  gidiyorsunuz ve bir daha gelmiyorsunuz ama onlar hep bekliyor.
  
  edit: düzeltme

• ziyarete gittiğimde emekli bir öğretmen ile tanıştım. kendisi kır saçları , masmavi gözleri, kravatı ve lacivert takım elbisesi ile adeta yeşilçam jönlerine benziyordu. elinde sigarası, bahçedeki banklardan birine oturmuştu. uzaktan dikkatimi çekince yanına gidip tanışmak istedim onunla. birbirimize sorular sorduk, kısa bir muhabbetin ardından, biten sigarasını söndürdü . elini ceketinin iç cebine atıp siyah beyaz bir fotoğraf çıkardı ordan. ben hiçbir şey demeden, "bak." dedi.
  öğrencileri ve kendisinin bulunduğu, bilmem kaç yıllık, muhtemelen cepte dura dura yıpranmış bir fotoğraftı bana gösterdiği. kim bilir onun için ne anlamlar ifade ediyordu "işte ben hep bunları bekliyorum, bu çocukların yanıma gelmesini. " diye konuşunca ne diyeceğimi bilemedim. "adamcağız, her gün aynı şıklıkta, aynı sabırla giyinip hazırlanıp o fotoğraftaki öğrencilerinin onu ziyarete gelmesini bekliyor demek ki." diye düşündüm. fotoğrafı hep ceketinin iç cebinde, en kıymetli köşesinde saklıyor, ve umut etmekten hiç vazgeçmiyor, "belki bir gün" diye diye bir bir eksiltiyor geri kalan ömrünü. hem de huzurevinde. ailesinden, şundan, bundan değil; sadece öğrencilerinden bahsetti adam.
  ömrüm boyunca unutmayacağım bir ân oldu benim için. bu öğretmenin gözlerindeki hüzün ifadesi gözümün önünden hiç gitmeyecek.

• yaşlıların ve özellikle sahipsiz bırakılan güçten, elden ayaktan düşmüş kişilerin bazen iyi bazen kötü çoğunlukla zor bir hayat geçirdiği son yerlerden biri. bana çok acımasızca geliyor buraya yakını, oğlu veya kızı varken götürmek büyüklerimizi. abiyane bir tarif olacak ama farkındalık yaratmak istiyorum. atların bacağı kırılınca bir köşede ölümü beklerken son kurşunu da kafasına sıkmak gibi geliyor bana. hiç gittiniz mi herhangi bir ziyarete ama o insanların ne kadar anı biriktirdiğini ve sizi oğluyla kızıyla özdeşleştirdiğini çok rahat görebilirsiniz. hayırsız olmayın, iyi olmak içinizden gelsin sözlük ahalisi

• ismi süper mekan.
  ama sanıyorum ismiyle içeriği birbirine bu kadar zıt şey sayısı oldukça azdır.

• kimseliler yurdu.
  
  "winthrop'ta açık, mavi bir gün. babamın mezarına gittim; iç karartıcı bir manzara. hepsi son elli yıl içinde yapılmış, caddelerin birbirinden ayırdığı üç mezarlık; ölülerhuzurevinde kafa kafaya vermiş uyuyorlarmış gibi bir arada duran mezar taşları, çirkin, kaba sütunlar." sylvia plath - the journals of sylvia plath
  
  (bkz: kimsesizler yurdu)

• isimlere takılmamak gerektiğinin kanıtlarından biridir. huzurevi - vaat ilişkisi hayatımızın her yerinde var. jet fadıl - caprice gold gibi örnekler verebiliriz lakin allah bunun aşk ile olan örneğini yaşatmasın.
  (bkz: lan ben ne diyorum)

• istanbulun en iyi huzurevlerinden birinde sorumlu müdür olarak calisan biri olarak yazacak cok seyim var. ancak yazilanlari görünce tek bir seyi soyleme geregi duyuyorum.
  
  huzurevleri oyle tukaka yerler degil. bu jenerasyonun son duragidir.

• yaşlılar için kafa dengi arkadaş bulabilecekleri yer.

• bir gün deneyimlerimi yazmak istiyorum. yaşlılarla ve onların yakınlarıyla olan güzel diyaloglarımı. sanırım güzel bir iş yapıyorum. kuruma giriş işlemlerini yaparken bilinci kapalı olan, kısa zaman sonra hal hatır sormaya başlayan yaşlının hissettirdiklerini yazmak istiyorum. becerebilirsem.

ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.

• ya$landiktan sonra, bakima muhtaç hale gelindiginde etrafinda senle ilgilenecek biri olmadiginda gidilmesi elzem olan yer

• bi kac yil sonra trt'de ya da tgrt'de gosterilmesi ve bas rollerini sukran gungor, yildiz kenter ve musfik kenterin oynamasi mumkun olan bi muhtemel dizi adi..

• modern çağın fil mezarlığı

• annemin beni gondermek istedigi yer.

• tuvalete gidemeyecek kadar elden ayaktan düşmüş yaşlılar için ideal yer.

• kelime anlami itibariyle ici huzur dolu bir yuvayi cagristirsa da,genelde bakimsiz,yasli insanlarin cocuklari tarafindan ya da kimsesizlikten birakildiklari yalnizlik ve itilmislik yuvasi.

• içerisinde, size hayatta yaşlanmak diye bir olgunun olduğunun canlı tanıklığını yapan, gözleriyle konuşan, yürekleriyle dinleyen, hatlarının düzgünlüğünden gençliklerindeki güzelliği görebileceğiniz ninelerin, yapılarına bakarak zamanında ne kadar yağız birer delikanlı olabileceklerini düşündüğünüz dedelerin, dolayısıyla aşklarının, acı tatlı hikayelerinin bulunduğu, her ziyaret sonrası insanda biraz huzur, bir parça adı konamayan burukluk bırakan, ama her şekliyle ara sıra da olsa ziyaret edilmesi gereken yuva. ^*

• birbirinden farklı,acı-tatlı,güzel-kötü hayat hikayelerinin funduszeue.infoızdan dinlenmesi psikolojik etki yaratmaktadıfunduszeue.infoın su gibi geçtigi,detaylara takılmamak gerektigi gibi hayata dair herşeyi huzurevlerindeki kimi tatlı kimi huysuz dede ve ninelerden ögrenince dahada bir etkili funduszeue.infoıca herkesin ziyaret etmesi gerektigini düşündügüm yer.

• bugun ve diger bayram gunlerinde, acinin, mutsuzlugun portresinin cizildigi funduszeue.infot edilmeyenlerin, kimi kimsesi olmayip yanindaki arkadaslarinin ziyaretcilerine, ic gecirerek bakanlari zaten anlatmaya gerek funduszeue.infot edilenlerin de yuzundeki gulumsemenin, gozlerindeki isigin, seslerindeki titremenin acinin ve mutsuzlugun ta kendisi oldugunu soylemek yanlis funduszeue.infoi amcalarin, teyzelerin evlatlarinin soyledikleri: "lutfen aglama anne/baba" lafina verdikleri "bunlar mutluluk gozyasi evladim" cevabi ise malesef caresiz bir yalandir.

• adının aksine pek te huzur vermeyen yer. iç huzuru kaçmış bir insan bırakın huzurevini cennette dursa neye yarar. yetiştirme yurtları gibidir huzurevleri. her ne kadar "çocukları yormayalım diye geldik, böyle iyi" savunmaları duysanız da içlerinde bir yerlerden kan sızdığını farkedersiniz. tıpkı yurt çocukları gibi.
  boyuna pişmiş soğan kokar. yatalak yaşlıların bulunduğu yer, çalışan eksikliğinden dolayı bok kokar, çamaşırhane ucuz deterjan ve çamaşır suyu kokar, kokar da kokar. hep birşeyler kokar huzurevi: çürük sevgi, kof umut, yozlaşmış evlat, neden yaşandığı bilinmeyen hayat

ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.